Sommige bands streven naar een herkenbare constante binnen hun oeuvre, andere groepen proberen zich steeds opnieuw uit te vinden en hun geluid te herzien. Het Japanse OOIOO (spreek uit oh-oh-eye-oh-oh) is ongetwijfeld een band van laatstgenoemde slag. Bezielster Yoshimi stampte in 1996 dit ensemble uit de grond bij wijze van gimmick, maar OOIOO is stilaan uitgegroeid tot een volwaardig project, met nu hun tweede volwaardige album.
OOIOO vermijdt als rockgroep de platgereden paadjes en trekt resoluut de kaart van de ontdekking. Een gevoelig en ietwat poppy geluid haalt weliswaar de bovenhand op ongeveer het ganse album, maar alle nummers staan daar gek genoeg mijlenver vandaan. Vaak zijn het maar korte fragmentjes keyboard of gitaar die hier en daar komen bovendrijven en zo voor die poppy sfeer zorgen. De gezongen en gesproken Japanse tekst versterkt dat sprookjesachtige, soms tot op het absurde af. Dit vrolijke gevoel kan dienen als kapstok want Kila Kila Kila zit verder toch eigenlijk vol scherpe kantjes. 'Ene soda' opent met een waterval van tingelende belletjes die onregelmatig worden doorkruist met eenvoudige melodietjes op gitaar en drumpartijen. De intro van twee minuten op 'Sizuku Ring Neng' schuift, tikt en ratelt als een handvol koekoeksklokken. Geleidelijk aan stapelen meer geluiden zich op en een opzwepende drumlijn zet dit nummer plots in 5e versnelling. Op onnavolgbare wijze verandert 'Sizuku Ring Neng' de resterende 8 minuten steeds van klankkleur. De analoge keyboards zijn hierbij een welkom instrument. Een echo van fanfaremuziek weerklinkt in 'On Mani' terwijl titeltrack 'Kila Kila Kila' op de tonen van een zenuwachtig orgel moeizaam verder hobbelt met vocale fantasieën. 'AnuenueAu' en 'Northern Lights' zijn tracks die afklokken boven de 10 minuten en ergens schatplichtig lijken aan die andere band uit de Thrill Jockey stal, Tortoise. Elk nummer heeft zo zijn eigenaardigheidjes en vreemde kronkels. Dikwijls is het prettig hierdoor te worden verrast, maar het repetitieve karakter in sommige nummers kan de aandacht wel eens doen verglijden.
Na uitstapjes en projecten met o.a. Thurston Moore, Kim Gordon (beiden Sonic Youth) en Yuka Honda (Cibo Matto) keert Yoshimi terug naar haar avant-gardistische uitlaatklep OOIOO. Wie houdt van warme sferen, maar niet bang is van een occasioneel weerhaakje moet dit album maar eens aan een inspectie onderwerpen.
Meer over OOIOO
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
