Achter deze behoorlijk stevige bandnaam gaat een relatief bekend gezicht schuil: Johan Lindstrand, in een nog niet zo gek ver verleden brulkikker bij The Crown. Waar deze laatste overduidelijk de neiging naar razendsnelle thrash vertoonde, compleet met hees geschreeuw, daar gooit One Man Army and the Undead Quartet het over een heel andere boeg. Dit is onverdunde death metal, rechtstreeks uit de onderbuik. Lindstrand brult meer dan hij schreeuwt en de muzikanten doen hun uiterste best om lekker groovend doodsmetaal uit de mouwen te schudden, iets waar de band uitstekend in slaagt.
Wanneer 'Killing Machine' de dans opent, lijkt het nochtans alsof er een wel heel geschifte bluesband staat te spelen. De zwaar grommende gitaren bijten en blaffen, de drums rollen voort als een tankbataljon op volle oorlogssterkte, maar er valt de eerste minuut geen zang te bespeuren. Als vervolgens het hele nummer even stilvalt, lijkt de verwarring compleet. Maar vervolgens geeft One Man Army and the Undead Quartet er zo'n fikse lap op dat de ramen vast en zeker uit de sponningen worden geblazen. Tegenwoordig wordt heel vaak death metal geproduceerd die vooral de nadruk legt op de techniek van instrumentbeheersing, of proberen muzikanten zo snel mogelijk te spelen. Dit combo heeft daar lak aan. De versnellingen zitten op de juiste plaatsen, maar het heerlijke gevoel van logge en lompe brutaliteit, gekoppeld aan een zekere zin voor melodie, stamt uit de oude tijd. One Man Army maakt het zich echter moeiteloos eigen en laat een paar composities horen waarop het heerlijk schreeuwen en springen is. 'Public Enemy No. 1' of 'No Apparent Motive' zijn bloederige lappen lillend vlees, tussen de tanden van een hondsdolle tijger gehaald door een moedige dwerg met een tandenstoker. Dat 'So Grim, So True, So Real' een overduidelijke knipoog naar Metallica is, neemt een mens er dan voor lief bij, al is het nummer een zwak broertje tussen de rest.
Het mag met stellige overtuiging gezegd worden dat Johan Lindstrand helemaal terug is van nooit weggeweest. Al blijkt de muzikale invalshoek iets gewijzigd, de man heeft nog altijd een neus voor kwaliteit. Wie death metal zonder franjes en met het gevoel op de juiste plaats zoekt, kan hier alvast het hartje ophalen.
Meer over One Man Army and the Undead Quartet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
