Oldsolar levert met 'The Perfect Backswing ep' een plaat die vertwijfeld het midden houdt tussen Indie-rock en muzikale atmosferen.
'Pick me up' is een echt poprocksong volgens het boekje. Vlijmscherpe gitaren zwepen de logisch opgebouwde strofe op naar een catchy refrein dat rondhuppelt tussen de oren en er koppig blijft kamperen. Het geheel van elektronica brengt zeker een meerwaarde aan het nummer door de ene keer als hoofdmelodie te fungeren en dan terug te komen als muzikale achtergrond en ritmische aanvulling. Een aanstekelijke zanglijn en een leuke melodie sporen je aan om fijn mee te neuriën, maar echte melodische vindingrijkheid valt hier niet te rapen.
Vanaf 'Tomorrow ' breekt 'The Perfect Backswing ep' radicaal met de olijke sfeer van 'Pick me up'. Een ietwat overstemd geluid (als van een achteruitspelende plaat) vergezelt je van het begin tot het einde en zorgt voor een aparte duistere sfeer. Een hartverscheurend gejammer en een subtiel tokkelende akoestische gitaar brengen je in een roes waar melancholie en zwaarmoedigheid troef zijn.
'The Edge of Minnesota' is het beste wat deze plaat te bieden heeft. Het nummer roept vol nostalgie beelden op van verwoeste dorpen of van verlaten vlaktes. Een droefgeestige piano klinkt op een krakende grammofoonplaat om dan plots verscheurd te worden door een door merg en been snijdende cellopartij. Het vertwijfeld zoeken naar een goede radio-ontvangst op de achtergrond levert zeker een bijdrage tot gevoel van het niet kunnen vasthouden van de tijd. Dat het nummer geen echte vooruitgang heeft is niet meteen een negatief iets, je wordt letterlijk meegezogen in een ietwat donker sfeertje om dan opgeschrikt te worden door een gevoelig geplaatst accent van piano en cello (die elkaar melodisch perfect aanvullen).
'Revisit' blijft hangen in dezelfde zwartgallige sfeer van de vorige twee nummers, maar heeft niets nieuws te bieden. Integendeel, de naar de achtergrond gefilterde stem wekt enige irritatie op wanneer er eenmaal op gefocust wordt. Melodische vernieuwingen zijn hier ook niet te vinden, de knappe ideeën van de vorige nummers worden hier schaamteloos uitgemolken.
Dezelfde toon vinden we ook bij het geheim nummer 'Almost there'. Een zee van elektronisch gekonkelfoes en bekkens brengen je een minuut later weer op aarde. Maar dat humor in de kleine dingen zit, hebben ook de mannen van Oldsolar geweten: het geheim nummer staat nl. als nummer 99 op je cd-speler.
'The Perfect Backswing ep' is geen plaat waar de groep hoge ogen mee zal gooien, maar ze moet zeker niet onderdoen voor de gemiddelde indie-rockplaat. Het eerste nummer valt wat naast de plaat, maar vanaf 'Tomorrow' word je als luisteraar onherroepelijk overspoeld met flitsende beelden. Om bij weg te mijmeren.
Meer over Oldsolar
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
