Voor 'Down the River of Golden Dreams' trokken de jongens van Okkervil River naar Tiny Telephone, de studio van John Vanderslice. De combinatie van de folky singer/songwriterstijl van frontman Will Sheff enerzijds en de rijke arrangementen van Vanderslices geluidsman Scott Solter anderzijds levert een op zijn minst gezegd interessante cd op, alweer de derde voor dit viertal uit Meriden, New Hampshire.
"Wish I could remember why it mattered to me / It doesn't matter to me / It doesn't matter to me anymore / Now that you're feeling fine." Zo vat Will Sheff 'It Ends with a Fall' aan, enkel begeleid door een akoestische gitaar. Na deze sobere start vallen in de tweede strofe drum, bas en orgel in, gevolgd door een tweede orgel en piano in het refrein. Wanneer er dan in de derde strofe ook nog violen bijkomen, kan men zonder overdrijven spreken van een vol geluid, iets waar de Tiny Telephone studio zeker voor iets tussen zit. Voor dit album is immers gebruik gemaakt van een twintigtal instrumenten, waaronder banjo, mellotron, cello en zelfs een ensemble koperblazers: 'The First National Brass'. Naast de verzorgde instrumentatie is het ook duidelijk dat Will Sheff veel aandacht heeft besteed aan zijn donkere, melancholische teksten en zelfs enige literaire ambities koestert. Hij wil een verhaal vertellen met zijn nummers - de teksten staan niet voor niets in prozavorm afgedrukt in het boekje. Het nummer waar hij hier het meest in slaagt, 'The War Criminal Rises and Speaks', is meteen ook het beste van de cd. Dit relaas van een oorlogsmisdadiger die het belang van het gevoel benadrukt - "Please stop ignoring the heart inside, oh you readers at home." - begint sober met piano en stem, maar vrij snel vallen drum, gitaar, orgel en viool in, langzaam opbouwend naar een bombastische climax van trompetten. Deze theatraliteit stoort echter niet, maar versterkt juist het emotioneel geladen schreeuwen/zingen van Sheff. De pathetische uithalen doen sterk denken aan Bright Eyes, een groep waar Okkervil River goed naar geluisterd lijkt te hebben. Het grote verschil is dat Okkervil River voor een erg verzorgde uitvoering van zijn folkrocknummers heeft gekozen met brede arrangementen, daar waar Bright Eyes een lo-fi aanpak verkiest. Jammer is echter dat er door het overmatig gebruik van violen en orgels een te stereotiep geluid ontstaat, waardoor bij wijlen de kracht van de nummers zelf een beetje verloren gaat. Naar het einde van de cd toe beginnen de nummers zichzelf tezeer te herhalen om een album voort te brengen dat de andere in zijn genre overstijgt. Er blijven uiteraard nog sterke momenten, zoals het mooie 'Maine Island Lovers' - sobere singer/songwriterfolk in de stijl van Songs: Ohia - of 'Blanket and Crib', een up-tempo zijstapje naar Ben Folds Five, voortgestuwd door piano en orgel.
'Down the River of Golden Dreams' kent dus zeker voldoende sterke nummers om van een goed album te spreken, maar slaagt er toch niet in helemaal te overtuigen. Niettemin zullen fans van Bright Eyes of andere singer/songwriters voldoende plezier aan deze plaat beleven.
Meer over Okkervil River
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
