Eerst het slechte nieuws: wie aan de luchthaven van Zaventem, de Antwerpse haven of de Leuvense Oude Markt woont, kan het voor deze cd vergeten. Het klankweefsel dat Object (Peter Van Hoesen) op 'Release the Object' laat horen is zo verfijnd en soms zo zacht dat zelfs in een geluidsvrije omgeving luisteren met hoofdtelefoon nog noodzakelijk is. Dit niet alleen om alles te horen wat er gebeurt, maar ook om de kans te hebben in het klankdecor te kruipen en zo de geluiden voor, naast en achter te voelen opduiken. Wie daarin slaagt kan met 'Release the Object' verloren lopen in en verrast worden door een totaal abstracte, driedimensionale doolhof van geluiden, maar nog meer: geluidjes.
Van het soms minimale, maar steeds minuscule klankbeeld geven de verschillende tracks op deze cd telkens een andere invulling. Opener 'Singular 1' is één van de eenvoudiger te volgen tracks, door het stapelen van onveranderlijke patroontjes van één, vaak uiterst korte toon. Zo ontstaat een rooster, opgebouwd uit hoge sinustonen en holle tikken in een constante cadans waarbij de geluidjes klinken als kort oplichtende puntjes op een zwart vlak: het ene al wat helderder dan het andere. In 'Counter' wordt deze geïsoleerde klanken dan vervangen door 'constantere' geluiden die als kleine tapijtjes aanvoelen: doorlopend knetteren of piepen, een motregen van druppelend getik, een vibrerende bas of een ketting van minuscule plofjes. Nog een stapje verder trekt 'a/b' waar de bouwstenen een haast drillende of kwetterende kwaliteit krijgen wanneer het gefrutsel blijft doorroffelen, het geknetter begint te stotteren of de bas een subtiele drilboorpartij laat horen. Het meest herkenbaar klinkt echter 'Symbolic 1' dat begint als een geluidscollage op een regelmatige beat en een constant lopende basissample. Toch blijft ook hier het mysterie bewaard: afglijden naar loutere dansbaarheid is aan Object duidelijk niet besteed.
De enige nummers die niet in één duidelijk idee te vangen zijn, zijn 'Singular 2' en 'Symbolic 2', niet toevallig de twee die vlot door de grens van de tien minuten gaan. Duidelijk opgebouwd uit verschillende geledingen nemen ze de luisteraar mee op een (bescheiden) trip, waarbij vooral 'Singular 2' verrast in microscopische uitwerking. Zo is het bijvoorbeeld auditief snoepen van het hyperverfijnd uitsterven van de hoge tonen (als van een dalende onderzeeër). De lage subbassen en de krekelachtige geluiden zorgen in contrast hiermee voor een fris en sprankelend geheel waarin warempel het aspect melodie opduikt. (Uiteraard) niet als een knallende meezinger, maar als een kleinood van drie tonen dat later uitgebreid wordt naar vijf. En meer moet dat niet zijn om goed te werken.
'Release the Object' is geen cd die zo onontbeerlijk is dat een mens zonder nadenken van het standscentrum naar een verlaten abdij in de Ardennen zou moeten verhuizen. Wie door een geconcentreerd geluid en dito luisterhouding zichzelf eens wil tegenkomen of gewoon fan is van een pure, glasheldere en perfect gepolijste klank kan het echter altijd overwegen en zal in deze cd niet teleurgesteld zijn.
Meer over Object
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
