Now It's Overhead levert een tweede CD af, waarop zij een donkere, moody sfeer neerzetten zonder de zielige emo-tour op te gaan. De groep steekt met kop en schouders boven de concurrentie uit, mede omdat ze niet echt haar gelijke kent.
Now It's Overhead is net als R.E.M. afkomstig uit het stadje Athens en jawel, Michael Stipe komt een stukje meezingen op deze CD. Met de R.E.M.-sound heeft Now It's Overhead weinig van doen, daarvoor zijn hun composities iets te donker. De geest van Joy Division/New Order en The Human League dwaalt door alle songs zonder te verzanden in Interpol-achtige retroklanken. Op een pathetisch kwelende treurwilg hoeft ook niet worden gerekend; zanger van dienst luistert naar de naam Andy LeMaster en heeft het vak van singer-songwriter grondig onder knie. De frontman neemt zowel het gros van de instrumenten als de productie van dit schijfje voor zijn rekening en wordt in de biografie beschreven als een genie. Dat is misschien net een brug te ver, maar LeMaster slaagt er wel van begin tot einde de luisteraar bij zijn nekvel te grijpen en niet meer los te laten met zijn donkere popliedjes. Op een heel deel ervan wordt wat gas terug genomen en worden breed uitgewaaierde soundscapes gebruikt om de nodige sfeer te scheppen : ideaal luistervoer voor nachtraven die verslaafd zijn aan duistere melodieën. Het mooie jaren tachtig geluid op het album is verre van saaie eenheidsworst maar een echte uitspringer die bijvoorbeeld als single zou kunnen fungeren staat er niet op. Maar daar kan gelukkig niemand echt rouwig om zijn dankzij het hoge niveau van de liedjes, zoals bijvoorbeeld 'Profile'. Het album klokt netjes af onder de veertig minuten en de compactheid van de liedjes zijn zeker een troef. Op onder meer 'Reverse' slaagt Now It's Overhead erin de synthesizer wonderwel breekbaar te laten klinken; Talk Talk zonder de pompeuze bombast dus, en dat maakt van deze collectie songs net zo'n sterk geheel. Dankzij het tekstvel kunnen we ook nog eens over LeMasters schouder meelezen wat die allemaal uitspookt na zijn uren ; van het moment dat hij een club binnenstapt in 'Wait In A Line' tot 'A Little Consolation' waarin hij alleen de nacht inrijdt.
Now It's Overhead verdient zeker de aandacht van velen die de jaren tachtig naar waarde kunnen schatten en de clichés van de huidige eighties-revival kunnen missen als kiespijn. De songsmid Andy LeMaster is een meester in het omzetten van donkerste gevoelens in catchy liedjes.
Meer over Now It's Overhead
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
