Roadrunner Records is opnieuw bezig om een flink pak beloftevolle bands binnen te halen die het best kunnen maken in de hitlijsten. Uiteraard denkt men hierbij aan een rockmonster als Nickelback, maar ook heftigere jonge groepen krijgen een degelijke kans. Het Duitse NME.Mine mag gerust bij de categorie aanstormend talent komen. Immers, de mix van stevige rock, lichte metalinvloeden en poppy meezingers heeft het woord 'hitpotentieel' haast getatoeëerd op het voorhoofd. Maar dat gebeurt gelukkig niet met een fikse knieval voor de zogeheten commercie.
Meer dan eens kan een gelijkenis ontdekt worden tussen NME.Mine en Killswitch Engage, ook al is die laatste muzikaal gesproken een pak harder. Kenmerkend voor beiden is de mooi gedoseerde afwisseling tussen de wat softere strofes en de relatief harde refreinen. Dat is allicht niets nieuws onder de zon aangezien die formule behoorlijk oud is. Het is weinigen gegeven die formule ook kwalitatief toe te passen. Wie echter het nummer 'Trend: Depression' eenmaal heeft beluisterd, wordt meteen meegenomen door deze jonge honden. Een effectieve begeleidingspartij biedt ruimte voor een repetitief solothema. Door flink wat cimbalen te gebruiken geeft drummer Robert Simmendinger de muziek van NME.Mine een tempo dat aangenaam verteerbaar is en behoorlijk opzwepend werkt. 'Save Me' is nog aanstekelijker dankzij een mooi uitgekiende zanglijn waarin zanger Patric Schmidt zijn wanhoop uitschreeuwt. Verdriet en wanhoop duiken wel vaker op in de teksten van NME.Mine; getuige daarvan zijn andere songtitels als 'Last Day', 'Stab Me Down' of 'The End of Prayer'. Zelfs een doorwintert cynicus die genoeg heeft van een overdosis tienerangsten zal moeten bekennen dat deze groep geen gezichtsverlies lijdt door dat thema aan te snijden. Het werkt gewoonweg en dat is een heel puike prestatie. Het maakt dan zelfs niet uit dat na verloop van tijd duidelijk wordt dat de band geregeld dezelfde songstructuur gebruikt. Om verveling te vermijden halen ze immers soms iets aparts boven, zoals de aanzwellende strijkers tijdens het begin van 'Unlove'.
Het is bijzonder sterk wat NME.Mine presteert binnen een haast platgetreden subgenre: een bewijs dat deze jongens het nodige talent bezitten. Wie houdt van stevige rock met lichte metalinvloeden en de nodige portie emotie zal zich aan 'Life Without Water' zeker geen buil vallen.
Meer over NME.Mine
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
