Enkele jaren terug stak een piepjonge Nick Fransen al even de neus aan het venster. Na zijn deelname aan een muziekwedstrijd kreeg hij wat airplay op de nationale radio en kon hij zijn vaardigheden op de gitaar etaleren in zalen over het ganse Vlaanderland. Daarop verhuisde hij met zijn instrumentarium (voor hij de gitaar vast nam bespeelde hij ook erg vaardig de drums) naar Londen om daar een prestigieuze muziekopleiding te volgen. Daar vormde hij met twee medestudenten een internationaal trio dat nu een titelloze EP de wereld instuurt.
Hoewel bassist Diego Rodriguez en drummer Kilian Saubusse respectievelijk uit Colombia en Frankrijk afkomstig zijn, klinkt in de muziek toch voornamelijk Britse rock door. Vanaf het openingsakkoord van 'Voices' grijpt Fransen met atypische ritmes en een frêle stem terug naar voorvaderen (voorbeelden?) als Led Zeppelin of Buckley. De gitaar wordt erg zacht bespeeld, met een warme en zeer heldere klank. De ritmesectie beperkt zich tot een rol in de achtergrond maar doet dat uitstekend, met summiere baslijnen en frivole drumpartijen. Pas na meerdere luistersessies geven de nummers hun geheimen volledig prijs en ze zijn complex in hun eenvoud. Het fantastische 'All Around' gaat van start met een hoekige riff die haast onmerkbaar overgaat in een rollend refrein. Plots maakt ook een dwarsfluit zijn opwachting, met een kristalheldere solo die het nummer een zomerse lichtvoetigheid meegeeft. Ian Anderson zou trots zijn! Over gastoptredens gesproken, bij de eerste noten van 'I Will Show You' lijkt het alsof David Gilmour de snaren beroert om de intro van 'Another Brick In The Wall' ten beste te geven.
De donderwolk die de cover siert staat in schril contrast met de heldere, diep in de jaren '60 gewortelde rock die het Nick Fransen Trio op deze korte EP ten beste geeft. Veel invloeden worden verweven tot een uitstekend geheel dat erg vlot naar binnen gaat. Zo vlot dat het af en toe spijtig is dat een tikje venijn ontbreekt. De gitaar mag wat meer janken, af en toe eens schreeuwen en soms een beetje kraken. De drums mogen bij momenten onstuimiger hun gang gaan, de bas mag een iets wildere ondertoon aan de nummers geven. Het feit dat zulke kleine details de enige minpunten zijn op een eerste demo bewijst enkel het grote talent van deze muzikanten.
