Noiserock is aan een heerlijke revival bezig. Ga maar eens na hoeveel noiserock- en gitaarherriebands als Wu Lyf of The Rott Childs op afgelopen editie van Pukkelpop hadden moeten optreden! Net als die laatste band uit de assen van El Guapo Stuntteam verrees, ontstaat uit het ter ziele gegane en ondergewaardeerde Vegas! het kwartet New Bleeders. De heren zijn gaan struinen in postpunk- en garagerockplaten en hebben hun afgeborstelde sound heerlijk aan diggelen geslagen, om met een lekker knallend debuut op de proppen te komen.
Rammelende gitaardeuntjes, loshangende cimbalen die regelmatig exploderen en een stevige dosis energie en ongeduld: het bloed stroomt rijkelijk over deze tien songs tellende plaat (kijk maar even naar de geluidsloze boodschap van de dood van Vegas! Op YouTube) . De do-it-yourself aanpak die de vier jongens uit Sint Niklaas uitstralen, werpt mooie vruchten af.
Na een langzaam opbouwende toon knalt opener ‘Crimson Tides’ stevig door de speakers. Wat aanvankelijk nog knipoogt naar bluesrock, groeit langzaam maar zeker uit tot een muzikale wervelwind die opklimt tot noise en nog net gecontroleerde chaos. Boven het luidruchtige geheel van hoekige structuren en furieus gitaarwerk, tiert Kenny Smet als een woeste hengst en volwaardige Henry Rollins uit. Na de geseling van zijn stembanden blijft er geen greintje lucht in zijn longen over.
Distortionpedalen van gitaren worden door de grond getrapt, er wordt gegierd (soms in ¾ maatwerk) en New Bleeders vechten een voortdurende strijd uit tussen lage, ruige partijen en hoog solerend gescheur. Gooi daar bij momenten nog een totaal overblazen saxofoon tussen en de muzikale woede is compleet. Door dat allemaal in een groezelige productie te gieten, overheerst een lekker ruig punkgevoel.
Toch laat dit viertal nooit zijn instrumenten op hol slaan. De laag gestemde gitaar in ‘Ox Blood’ vormt een heerlijk heksensabbatthema, terwijl de toms een zware cadans aanhouden en Smet hardnekkig net naast de maat blijft zingen: het heeft een demonisch effect. Gitaren schieten in de hoogte als bezeten door de duivel. Daarmee weet de band een prima spanningsveld te creëren tussen zijn meer ingetogen, onheilspellende passages en de talrijke wall of sound-uitbarstingen die vooral ook liveshows in vuur en vlam zetten.
New Bleeders is nog maar net aan een nieuw muzikaal verhaal bezig, of er blijkt al aardig wat toekomst in te zitten. De vraag is hoelang deze jongens nog in de underground blijft hangen. Ook al heeft deze plaat maar acht liedjes die nauwelijks blijven naleven door gebrek aan sterke thema’s of melodieuze geheugensteuntjes, qua sound en uitstraling heeft New Bleeders het helemaal bij het rechte eind.
