Het wachten is eindelijk voorbij! Nadat de heren van Nevermore hun meesterwerk 'This Godless Endeavor' op de wereld loslieten, werd het tijd om even te bezinnen. Zowel gitarist Jeff Loomis als zanger Warrel Dane brachten soloplaten uit en de fanschare wachtte. Tot nu, want met 'The Obsidian Conspiracy' slaat het viertal uit Seattle weer toe. Dit album laat een iets andere kant van Nevermore horen, maar dat is hoegenaamd geen reden tot paniek.
Het flitsende gitaarwerk van Loomis staat nog steeds centraal. Daarvoor is de waanzinnige solo in 'The Termination Proclamation' (meteen het eerste nummer) meer dan bewijs voor. Los van de potige riffs, die geregeld atypische tempo's kennen, zijn de zwierige gitaarexploten van Loomis immers kentekenend voor de aantrekkingskracht van de band. Frontman Dane laat zich trouwens ook weer helemaal gaan, en zijn typische timbre zweeft over de brute songs heen, als een zalvend woord dat echter tekstueel met scherp schiet.
Toch is 'The Obsidian Conspiracy' geen 'This Godless Endeavor, pt. 2' geworden. De algemene teneur is dat de structuur van de nummers eenvoudiger is geworden. Die duidelijke rechttoe-rechtane aanpak laat zich vooral opmerken in het subtiel gearrangeerde en zeer melodische 'Moonrise' of 'And the Maiden Spoke', twee songs waar toch wat gas wordt teruggenomen en de sfeer centraal staat. 'Your Poison Throne' en 'The Day You Built the Wall' zijn dan weer heerlijk beukend, net als de overige songs. Nevermore heeft deze keer de structuur doorzichtiger gemaakt, maar koos wel resoluut voor pompende nummers. Het eindresultaat is dan ook dat dit aan de ene kant Nevermore's meest toegankelijke album is, maar tegelijkertijd ook hun zwaarste.
Het geweldige aan deze band is en blijft hoe meerdere luisterbeurten de details pas laten tot hun recht komen. De wanhoopskreet van 'The Obsidian Conspiracy' of het wat vreemd getitelde 'The Blue Marble and the New Soul' laten in al hun glorie zien dat de heren puike arrangeurs zijn.
Nevermore heeft gekozen om geen doorslag te maken van hun vorige meesterwerk, wat maakt dat dit album iets 'moeilijker' te verteren valt dan de voorganger, maar eens de schoonheid zich openbaart, hebben de liefhebbers er opnieuw een zeer sterke schijf bij.
Meer over Nevermore
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
