Neven is het geesteskind van Peter Clasen. Al bijna tien jaar lang verzamelt hij steeds andere mensen rondom zijn computer en anno 2002 waren dat bassist Tariq en gitarist/altklarinettist broer Johan Clasen. Naast het trio Peter & Johan Clasen en Tariq staan er echter nog een heleboel andere muzikantennamen op de CD hoes waaronder Marc Huygens (Venus frontman), Kloot per W, Elvis Peeters, etc. Tijdens Brugge 2002 kreeg Neven de kans om in het Wijk Up project mee te draaien in de volkswijk Sint-Jozef. Deze wijk ligt aan de kant van Brugge, vandaar de CD-titel. Clasen en co. deden er, samen met visueel artiest Annick Nölle, een performance met beelden en geluiden uit de wijk. Uit de opgenomen repetities voor deze performance ontstond later 'Kant', een aangenaam schijfje waarop experimenteel geruis en gekraak - allemaal opgenomen in de straten van Sint-Jozef – in aanraking komen met heerlijke altklarinetdeuntjes, een vette baslijn en vlotte beats. 'Not much Time', 'Bolder' en 'Gladys (Is Phill Collins living in Bruges ?)' zijn hiervan goede voorbeelden. Een strakke, droge housebeat krijgt er gezelschap van eenvoudige, maar effectieve baslijn en een elektrische gitaar die steeds van effect wisselt. In 'Columbo Hitch' wordt er een gezapigere beat voorgeschoteld, overgoten met een ongeremd, doch rustig spelende altklarinet. 'Relax' is dan een cover van de '80s tophit van Frankie Goes to Hollywood, maar ditmaal met Marc Huygens achter de microfoon. De Nevenversie verschilt niet zo veel van het origineel op het tragere tempo en wat maffe, opvallende effecten en samples na. In 'Blame it on Jazz' en 'Nacht niet aan de Merrie' wordt een jazzy filmsfeertje opgeroepen met een wandelende bas en een zoetgevooisde mannenstem die een tekst reciteert. Op 'Nacht niet aan de Merrie' komt die Nederlandstalige stem trouwens uit de keel van Elvis Peeters. 'Rejazzyclage' klinkt zeer trip hop met de warme altkarinet van Johan Clasen, een simpel hi-hatritme en lange synthesizerakkoorden. Dit zou een Kruder & Dorfmeisternummer – de peetvaders van de trip hop - kunnen zijn. In 'Chicken with no Head' en 'Damme' wordt zowat het laatste opvallend element van Kant naar voren geschoven, namelijk een stem die elektronisch vervormd is à la jaren '80, alsof je een computer hoort praten. Een algemene indruk van 'Kant' ? Het is een charmant, gezellig plaatje dankzij de gemakkelijk aanvaardbare beats en de sympathieke akoestische elementen klarinet en gitaar, maar verder dan aangenaam gaat 'Kant' niet. Zo vindt er geen echte wisselwerking, laat staan samensmelting plaats tussen elektronica en 'akoestica' (naar analogie met het Nederlandstalige 'elektronica' zou ik hier kiezen voor een. Ook het arsenaal van beats en instrumenten had uitgebreider gemogen. Maar laat 'lekker CDtje' het eindoordeel zijn.
Meer over Neven
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
