Dit wat vreemd getitelde werkstuk is eigenlijk een verzameling van demomateriaal en ouder werk wat de band Neuraxis vroeger reeds bijeengepend had. Platenlabel Earache achtte de tijd rijp om deze zaken te bundelen en op de markt te gooien onder de vorm van een dubbelcd. De muziek van Neuraxis is niet meteen vast te pinnen. De hoofdmoot van het materiaal klinkt ontegensprekelijk als death metal met lichte toetsen van grind (de snelheidserupties, de opduikende schrille krijszang), maar vaak last de band bijzonder genrevreemde elementen in, als tegendraadse akoestische passages of solo's die een mens eerder zou verwachten van een gitaarheld. Nochtans werkt die mix niet meteen storend en is het werk van Neuraxis best te smaken.
Met voorsprong het beste materiaal is terug te vinden op schijf 1. Hier worden de platen 'Truth Beyond...' en 'Imagery' gebundeld. De band is hier duidelijk op dreef. Er wordt snedig gespeeld, soms op het randje van het chaotische af. Net als men zou verwachten dat de leden van Neuraxis het spoor helemaal bijster zouden raken valt alles weer netjes op zijn plaats. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de akoestische passages. Die duiken net op wanneer iedereen nog meer beukwerk verwacht. Zo houdt Neuraxis de spanning er doorlopend in, wat een mooi uitgangspunt is. De reden dat het materiaal van 'Truth Beyond...' en 'Imagery' beter verteerbaar is dan de songs van 'Passage Into Forlorn' is voornamelijk de zang. Op de eerste twee vernoemde 'platen' is die lekker afwisselend. De diepe gromzang is niet onverstaanbaar laag en heeft een grove korrel, figuurlijk gesproken. Van tijd tot tijd wordt er gewisseld met een wat hogere krijsstem, maar dat stoort nooit. Op 'Passage Into Forlorn' wordt er helaas veel minder afgewisseld qua vocale capriolen. Een bijzonder diepe, onverstaanbare grom domineert het geheel en dat maakt de muziek helaas veel te gezichtsloos. Zangers die onmenselijk diep brullen zijn er bij de vleet en bands die dergelijke vocalisten gebruiken ook. Het is een kleine vlek op Neuraxis' capaciteiten, maar het blijft vreselijk jammer.
Neuraxis balanceert vol overgave op de dunne scheidingslijn tussen grindcore en death metal en blijft voorzichtig die grenzen verkennen. De band valt ontegensprekelijk binnen de extreme sector, maar liefhebbers van technische muziek met durf mogen gerust hier hun horizonten bij verruimen. Of het meer recente werk van Neuraxis in dezelfde lijn ligt, is een beetje afwachten.
Meer over Neuraxis
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
