Door het prominente gebruik van barokinstrumenten, zoals kerkorgel, klavecimbel, pianoforte en luit, ging er van Neeka's vorige album 'Women Wonderland' (2006) een ietwat archaïsche sfeer uit. Op haar nieuwste, 'Robin', heeft deze sfeer plaatsgemaakt voor een door-en-door 'hedendaags', poppy geluid, gedomineerd door gitaar en piano – en met op één song ('Carsong') zelfs de beats van een drumcomputer. Het lijkt op het eerste gezicht een drastische stijlwending, maar toch is er nauwelijks sprake van een verrassingseffect, want de kernelementen uit Neeka's vroegere songs zijn ook weer op 'Robin' terug te vinden. Wie houdt van een warme, meerstemmige en technisch perfecte zang, weldoordachte teksten (die in een loepzuiver Engels worden gebracht), en melodieën die zwerven tussen het uitbundige en het melancholische, wordt met deze cd op haar/zijn wenken bediend.
Openingsnummer 'French Girl', over een meisje dat er niet in slaagt om op amoureus vlak de juiste keuzes te maken, steekt van wal met een psychedelische instrumentale intro (die wat doet denken aan deze van de Beatlessong 'Blue Jay Way'), waarna een getokkelde gitaar, viool en een ritmepartij invallen. De strofes worden eenstemmig gezongen, maar in de refreinen breekt er telkens een meerstemmige geluidsmuur van verschillende Neeka's los. Deze gesofisticeerd gearrangeerde zangoverdubs zijn langzamerhand Neeka's handelsmerk geworden, en hebben haar al ontelbare keren vergelijkingen met Joni Mitchell opgeleverd – voor het laatst nog in een interview met De Standaard, waarin Neeka de invloed van de Canadese singersongwriter (h)erkent, maar eraan toevoegt dat ze toch liever als "eigen" wordt gepercipieerd. Het is een terechte opmerking, want zóveel Joni-sfeer dient er zich voor het overige niet aan op 'Robin': Neeka's songs missen immers de jazzy ondertoon die daarvoor nodig is, en de ongegeneerd vrolijke, catchy popliedjes 'Crazy' en 'Carsong' (de eerder vermelde track met de drumcomputer) schudden zelfs het kleinste greintje overeenkomst van zich af.
Neeka's ervaring, kennis en kunde zorgen ervoor dat geen enkele song op deze cd minderwaardig te noemen is, hoewel hij ook zijn zwakke momenten heeft. Enkele songs ('Orphan Boy', 'Not Enough Trying' en titelsong 'Robin') hebben een weinig memorabele, monotone melodie (alsook eerder flauwe teksten), terwijl het refrein van 'Child in the Wild' storend hard lijkt op het bekende eighties-nummer 'Moonlight Shadow'. Daarnaast zijn sommige tracks te overdadig gearrangeerd – een Phil Spectoriaans horror vacui is soms weinig veraf. Dat het adagium less is more nochtans ook voor Neeka kan gelden, bewijzen de circulerende YouTube-filmpjes van prachtige, naakte solo-uitvoeringen van 'Fall Behind' en 'Butterfly', twee songs uit 'Women Wonderland'. Hopelijk schept ze in haar huidige concerttournee opnieuw de ruimte voor dergelijke soberheid.
Meer over Neeka
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
