Met een bandnaam als Needle and the Pain Reaction en een album dat ‘Stains’ wordt gedoopt, wordt gedacht aan serieus ruige of drogerende muziek. Wanneer er vervolgens twee jaar geknutseld wordt aan tien drie à vierminuten nummertjes, worden hoge verwachtingen gecreëerd. Dit Gentse drietal kan na een tiental jaren op de planken inmiddels teren op een aardige livereputatie die momenteel in de schaduw staat van een gelijkaardig powertrio als Triggerfinger. Vandaar dat veel reacties op dit toch niet helemaal verpletterende, derde album niet laaiend enthousiast zijn.
Geheel terecht is dat niet. Needle and the Pain Reaction weet immers duidelijk hoe een goede song dient te klinken. Dat heeft veel met catchy riffs, een prima basismelodie en een keurige portie gitaarlawaai te maken. Die zijn eveneens terug te vinden bij grunge- en stonerbands van een dik decennium geleden. ‘Live Like Dad’ houdt bijvoorbeeld de voet op de gaspedaal en wacht een halve song vooraleer er met een mooie spin vandoor te scheuren. Opener ‘Body Shakin’ doet zowaar nog beter met zijn uit de bocht vliegende gitaarriff en een heerlijk onheilspellend fluisterende stem, om vervolgens mooi open te barsten in een portie industriële powernoise. Kracht en energie hoeven overigens niet hetzelfde te betekenen als snelheid. Het is juist dankzij tragere, meer expliciete momenten dat Needle … weet te mokeren.
Helaas laat meer leegte ook meer ruimte voor mogelijke tekortkomingen die anders onder een muur van noise zouden verdwijnen. En er zijn inderdaad helaas enkele gebreken. Zo kan de hoge stem van Luc Wageman de power van het instrumentale kader niet goed aan (laat staan dat hij een song alleen kan dragen, zoals in het er stil openende ‘Granted’ blijkt). Verder durft de bas niet echt te dreigen en de gitaar niet te scheuren, maar ondergaat ‘Stains’ een ongevaarlijke en oppervlakkige productie. Tenslotte swingen deze liedjes wel door hun fijne melodieën en mooi op- en neerdeinende structuur, maar slaagt niet één song er in om – zelfs na meerdere luisterbeurten – echt te blijven hangen.
Deze ‘Stains’ is best een verdienstelijk plaatje. Alle ingrediënten zijn aanwezig om voor een leuke avond rocken in de lokale club te zorgen. Om echt met de groten mee te lopen moet er nog iets meer gewerkt worden op energie, uitstraling en karakter (en mag er een stevig echo-effect op de stem komen).
