Geen ramp als de naam NearLY geen belletje doet rinkelen. Het betreft hier immers een gloednieuw project van ex-Nine Inch Nails-drummer Jerome Dillon, die samen met ondermeer Claudia Sarne (12 Rounds) en Greg Dulli van Afgan Whigs zin had in wat nieuws. 'Reminder' heet hun eerste boreling en die blinkt uit in zijn intiem karakter. Hoewel misschien erg duistere taferelen of zwaar gitaarwerk verwacht zou worden, blijkt de plaat nauwelijks gelaagd of elektrisch en niet dieper te gaan dan een nevelige, grijsgrauwe sfeer. De symbiose van piano, viool, traag rollende drums en de diepe stem van vocaliste Sarne kent hierbij soms een mooie ontplooiing.
Ondanks de inherente kracht die de stem van de frontvrouw uitstraalt, blijkt vooral een erg voorzichtige, weldoordachte muzikale omlijsting het wapen waar NearLY in uitblinkt. Dat manifesteert zich het duidelijkst in instrumentale passages als opener 'One Day I Was Gone' of het wondermooie 'Liars Day': een broze combinatie van staccato violen, dof pianowerk en slepende geluiden van cello of klagerige gitaar speelt heerlijk in op het gemoed. Dit soort momenten geeft de plaat een erg filmisch karakter en beklemtoont het desolate herfstgevoel ervan. Ook een intieme passage als 'Blackwing' past mooi in dit rijtje. Met een voorzichtig wandelend pianospel en een klagerige cello toont NearLY zich ten volle bewust te zijn van de kracht van eenvoud. Gelukkig zitten tussen al die sfeermakerij ook prachtige liedjes verscholen. Zo krijgt de dromerige ballade 'Mary Vincent' een krachtig, haast postrock-achtig staartje op het einde en wanneer Claudia Sarne in 'Wrong' een octaaf hoger zingt nadert ze verdacht hard de fijne muziek van de befaamde gothicband The Cranes. Ook de haast akoestische cover van het hoopvolle 'Step Into the Light' van Afgan Whigs (waarbij diens zanger Greg Dulli een mannelijk vocaal tegenwicht vormt) blinkt uit in schoonheid. Het slechts sporadisch opduiken van manifeste elektronica of overdonderende gitaarmomenten creëert hierbij een prima spanningsveld. Op een openbarend lied als 'Tributary' na trekt de groep nooit echt muzikaal zwaar van leer, waardoor 'Reminder' mooi blijft steken in die zelf gecreëerde sfeer. Wanneer de instrumentale afsluiter 'Release' op een langzame manier een geluidsmuur optrekt en omwille van zijn plotse einde het meest opvallende moment van de hele cd poneert, is het verhaal compleet. NearLY heeft niet één noot te veel gespeeld.
Een gouden tip: dim de lichten en steek een kaars aan alvorens 'Reminder' in de speler te steken. Als geen ander beklemtoont NearLY de schoonheid van eenzame en intieme momenten. Jerome Dillon toont zich immers een pracht van een songschrijver die weet wat arrangementen zijn en hoe hij ze moet samenvoegen tot een mooi en verbluffend geheel. Dat de man omwille van het te drukke en slopende tourleven Nine Inch Nails inmiddels vaarwel heeft gezegd, ligt in deze plaat fijn weerspiegeld. 'Reminder' roept op om eventjes de drukke 'umwelt' te vergeten, wat met zo'n mooie, broze muziek niet moeilijk is.
Meer over NearLY
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
