De mystieke titel van dit album is er niet zomaar. Neal Morse werd, toen hij in 2003 zijn progressieve rockgroep Spock's Beard verliet, namelijk overtuigd christen en zowel zijn solowerken 'Testimony' (2003) en 'One' (2004) als zijn nieuweling gaan over 's mans liefde voor de Almachtigheid van Onze Heer.
Dit is een uiterst dubbelzinnig schijfje: muzikaal valt er niets op aan te merken, maar conceptueel is het werkelijk onwaarschijnlijk. '?' is een rockopera die opgebouwd is uit bombastische maar zeer melodieuze muziekthema's die constant terugkeren in verschillende arrangementen en songs die op de meest onverwachte momenten vlekkeloos in elkaar overlopen. De man is grotendeels de mosterd gaan halen bij groepen als Genesis, Yes en Deep Purple. Moderne proggers, oude rockers met heimwee naar de seventies, technische muzikanten of catechisten, voor elk wat wils op deze plaat. Drummer Mike Portnoy en toetsenist Jordan Ruddess (beiden van Dream Theater) maken samen met gitaristen Steve Hackett (van Genesis) en Alan Morse (van Spock's Beard) en bassist Randy George het mooie weer. De indrukwekkende solo's zijn soms net iets te uitgesponnen, maar daar weten de compositorische talenten van Neal Morse wel blijf mee: hoewel zijn muziek uiterst gesofisticeerd is, klinkt ze toch luistervriendelijk. Bovendien is de componist gezegend met een mooie stem, waardoor symfonische pop het plaatsje deelt met zware solosecties.
Opener 'The Temple of the Living God' begint als een ingetogen pianoballade met een Pink Floyd-gitaar, tot het via een oosterse instrumentatie losbarst in een vliegensvlug progfestijn mét blazersectie. Na enkele economische popsongs brengt 'In the Fire' stevig pompende hardrock met veel wah-effecten en een voortreffelijke keyboardsolo. Wanneer een groots klinkend koor, enkel begeleid door orkest en drums, in 'The Glory of the Lord' de titelboodschap bezingt, komt dat contradictorisch over: hoewel het idee lachwekkend is, beklijft de muziek enorm. Dit dramatische hoogtepunt zou perfect kunnen worden gebruikt als soundtrack voor een blockbuster. Ook de op geluidseffecten balancerende bassolo in 'Solid as the Sun' is schitterend (die gesproken religieuze propaganda had echter niet gemoeten) en als 'Inside His Presence' zowel de gitaar als de doedelzak een soloplaatsje geeft, kan het niet meer stuk. Enkel het zielloze 'Outside Looking In' zorgt voor een dosis slaperigheid.
'?' bevat prachtig uitgewerkte symfonische rock van een hoog niveau, erg overtuigend gebracht door topmuzikanten. Het zou echter nog leuker kunnen worden als multi-instrumentalist annex producer Morse nu eindelijk eens God vindt en zijn volgende album voor de afwisseling aan een ander thema wijdt.
Meer over Neal Morse
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
