Dat subtiliteit niet meteen voor de hand ligt in de wereld van black metal, mag duidelijk zijn uit de wel heel lieflijke titel van deze schijf. Brein achter deze elf tracks van ziekelijkheid is de heer Nattefrost, beter bekend als het 'genie' achter dat ander primitieve black metalinstituut dat Carpathian Forest heet. De man is de laatste tijd een ware geiser van creativiteit, getuige de hoeveelheid platen die hij produceert.
Het aardige is dat de kwaliteit er (voorlopig) nog niet onder lijdt. Waar Carpathian Forest voornamelijk een groepsgebeuren is, is dit zelfbenoemde solo-project dat juist niet: Nattefrost heeft immers zo goed als alles zelf ingespeeld. Nochtans heeft hij hier twee minieme bijrolletjes voorzien voor collega's Vrangsinn en Nordavind, de eerste nog steeds van en de tweede voorheen Carpathian Forest. Het valt er in elk geval niet aan te horen. Satans terrorist (eigen bewoording) Nattefrost laat op 'Blood & Vomit' in elk geval de deur open voor een portie humor, een verademing binnen een wereld waar veel te veel mensen zichzelf nodeloos ernstig nemen. Zo staat vrolijk op de hoes te lezen dat dit waarschijnlijk het beste album van de wereld is. Muzikaal zit die humor overduidelijk snor. Zo begint de plaat met een heuse mis in het Noors, om halverwege los te barsten in een orgie van geweld, 'old school black metal-style'. 'The Art of Spiritual Purification' is daarentegen puberaal (of hoe zou een mens een kotsende Nattefrost anders noemen?) en afsluiter 'Still Reaching for Hell' eindigt in een hilarisch hoempapa-kermisdeuntje. Overigens mag de track 'Nattefrost Takes A Piss' wel heel letterlijk genomen worden. Gelukkig is het niet al (on)gein wat de klok slaat en is er nog voldoende plaats voor smerige en gemene metal. Zo laat 'Satanic Victory' geen twijfel bestaan over het feit wie er nu wel of niet over de miezerige Aarde heerst, en is 'Whore (Filthy Whore)' een 'ode' aan de vrouw. Nattefrost bedient zich van bijzonder eenvoudige gitaarpartijen en laat opsmuk als keyboards zo goed als volledig weg. Het gaspedaal staat ingedrukt en zijn karakteristieke krakende stem spuwt haat en venijn. Het is goed om te horen dat in deze tijd het 'stofzuiger'-geluid voor gitaar nog steeds kan en mag gebruikt worden. Dat geluid klinkt overigens zoals men zich het kan voorstellen bij die omschrijving.
Als dit bedoeld is als een soort tussendoortje voor de volgende Carpathian Forest-schijf, dan heeft Nattefrost zich in elk geval bewezen als componist, want 'Blood & Vomit' is wat de titel doet vermoeden: goor. Vermoedelijk net wat de man wou bereiken.
Meer over Nattefrost
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
