Het Amerikaanse sleazy rockgroepje Nashville Pussy brak destijds misschien meer door dankzij hun opvallende bassiste en gitariste en misschien ook door de hoes/titel van 'Let Them Eat Pussy'. De powerrock had gewoon veel knipogen naar southern rock en AC/DC, maar in de grond was er weinig spectaculairs aan. Ondertussen is de groep een aantal jaar en platen verder en er is nog geen zier veranderd aan de aanpak, al blijkt 'Up the Dosage' toch niet de sterkste schijf van hun discografie te zijn.
Het ligt misschien aan de slappe opener 'Everybody's Fault But Mine', maar de vlam slaat nooit echt in de pijp, ook daarna niet. De riffs zijn afdankertjes van AC/DC, de zang is behoorlijk flauw en ongeïnspireerd en de melodieën behoorlijk dertien in een dozijn. 'Rub It to Death' gaat gebukt onder een tekst die gewoon te onnozel voor woorden is. De double entendres zijn er niet en dat maakt het nogal platjes. Dat euvel heeft ook afsluiter 'Pussy's Not A Dirty Word'. De band krijgt pas echt wat snelheid bij 'The South's Too Fat to Rise Again', een behoorlijk snedige stamper met een tekst die de krakkemikkige patriotten van de VS even genadeloos op hun plaats zet.
Meest opvallende song van het album is 'Before the Drugs Wear Off', eentje die haast onkarakteristiek ingetogen is en eigenlijk gaat over iemand die zo apestoned is, dat het hem niet kan schelen of hij een afgrijselijk lelijke en dikke vrouw de roze pony laat berijden. Aan de ene kant ergens wel grappig, aan de andere kant toch een vleugje tragiek. Of dat laatste bedoeld was, wordt misschien best in het midden gelaten.
Nashville Pussy doet precies hetzelfde als vroeger, maar het blijft een feit dat deze band erg doorsnee tot middelmatig is en zichzelf bezig houdt met kopiëren van bekendere acts. Alleen mist de Pussy de juiste riffs of overtuigingskracht om het echt ver te schoppen. Lauw schijfje.
