N.A.S.A. (National Aeronautics and Space Administration) is een muzikaal project van Squeak E. Clean en Dj Zegon, gedoopt als 'North America, South America'. Met een vette knipoog naar het Amerikaanse ruimtevaartinstituut en de megalomane doelstelling de kosmos te onderwerpen, prediken deze twee heren echter een verenigd samenzijn, een soort van hippie-universalisme. Met deze boodschap brengen ze zomaar eventjes 41 gastvocalisten samen. Blank en zwart, pop en hiphop, stoer en soft: de grootste artiesten worden op deze bijzondere plaat met elkaar verzoend en in een nieuw muzikaal kader geplaatst.
Na een dubby intro met knip- en plakcitaten over de realisaties en successen van de NASA breekt de gekte los. Een space-hiphoptrack ('Money') waarin Chuck D. van Public Enemy met Talking Head David Byrne samenwerkt en waar Ras Congo een stuk ragga tussengooit, een sensuele funksoulsong ('Way Down') waarin opperrapper RZA en Chili Pepper John Frusciante elkaar ontmoeten of de vlotte dance-hop ('Gifted') waar Santogold met Kanye West vocaal debatteert: dit project maakt echt bizarre bokkensprongen. De meest vreemde combinatie is misschien nog wel de rauwe stem van Tom Waits die met de glasheldere rhymes van Kool Keith in 'Hip-hop' wordt versmolten. De mogelijkheden van het digitaal uitwisselen van bestanden zijn duidelijk legio. Een opgewekte hiphopbasis, aangeleverd door het initiatiefnemende duo, is de rode draad, maar uitstapjes naar funk (George Clinton), reggae (Sizzla) of vrouwelijke punkelektronica (M.I.A. versus Santogold) worden niet ontweken. Spijtig genoeg levert dat niet altijd het verhoopte vuurwerk op. Ondanks een gigantische hoeveelheid hiphopacts die aan kwalitatieve producties gekoppeld worden, zorgt slechts de helft van de vijftien volwaardige tracks echt voor verrassingen. 'N.A.S.A. Music' (Method Man, E-40, Dj Swamp) is een snedig stukje anti-establishment hiphop met hitpotentieel. Ook KRS One, die succesvol oldskool vermengt met een snuifje ska, grijpt hier naar de prijzen en Karen O (Yeah Yeah Yeahs) kan zich perfect meten met Wu Tang Clanner Ol' Dirty Bastard en Fatlip in het toepasselijke 'Strange Enough'.
'The Spirit of Apollo' is in feite een grote goocheldoos met een aantal aangename verrassingen. Er is hier zo ontzettend veel te beleven dat elke bijdrage een analyse op zich waard is. Helaas doen grote namen ook graag hun eigen ding waardoor dit album te kampen heeft met stevige verschillen in kwaliteit en originaliteit. Veel meer dan een leuke muzikale kleurboek hoeft 'The Spirit of Apollo' dan ook niet te betekenen.
Meer over Nasa
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
