Het is met trends als met virulente bacteriën: zodra er eentje de kop opsteekt, volgt de rest in een quasi epidemische proportie. Om maar te zeggen dat de folkmetalbeweging stilaan op zijn laatste benen aan het lopen is. Buiten de paar echt goede bands (Eluveitie, Heidevolk en nog een paar anderen) zijn de kopieën en flauwe doorslagjes ondertussen niet meer op een hand te tellen. Het Nederlandse Myrkvar is helaas ook een van die fletse doorslagjes, die duidelijk probeert in te pikken op de grote stroom, maar nergens weet te overtuigen.
De band heeft uiteraard een aantal instrumenten in de gelederen die het folkgevoel moeten aanwakkeren, zoals fluit en viool. Metaalgewijs duwen ze geregeld het gaspedaal in, maar wie even langs het wel erg bizar gemixte album luistert (zo staat de drum walgelijk hard en de zang enorm stil), hoort vooral dat de heren en dame goed geluisterd hebben naar Manegarm en Korpiklaani. Helaas komen nummers als 'I Viking' of 'Den Ware Held' ook maar nergens in de buurt van hun voorbeelden. De riedeltjes zijn zo hoempapa-clichématig dat de pret al snel verdwenen is. De schreeuwvocalen van Pieke Schoonbrood zijn na verloop van tijd behoorlijk enerverend en wauwelend. 'Trollisfarne' drijft op een lichte Finntroll-sfeer (neigend naar black metal soms), maar de walgelijke woordspeling van de titel (Lindisfarne is een Brits stadje dat als eerste te lijden had onder Vikinginvallen) is er zwaar over. Wie dacht dat de pret nog niet voorbij was, heeft duidelijk de armoedige teksten nog niet gelezen. Het is mooi dat de bende in het Nederlands te werk gaat, maar waar bij Heidevolk de teksten een belangrijk deel vormen en duidelijk met zorg geschreven zijn om zowel correct als poëtisch te zijn, is het hier veelal gebral dat klinkt alsof het op anderhalve minuut werd gepend en nooit meer herschreven. Een voorbeeld: "Zwaard in de hand / Krijgslust / Einherjar / In de lucht / Ontmoet de vijand / met helder bloed". Niet bepaald pakkend. Het vermoeden rijst dan ook dat Myrkvar snel in de anonimiteit zal verzinken.
Het is duidelijk dat een gekleurd laken rond het middel draperen, een zwaard in de hand hebben en poseren in een bos nauwelijks de heidense geest zal weergeven, iets wat bv. Eluveitie al lang doorheeft. Het is en blijft de muziek die centraal moet staan, liefst met degelijke teksten en Myrkvar schiet op de twee fronten schromelijk tekort.
Meer over Myrkvar
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
