'Where is There' is de derde plaat van Myriam Alter waarbij ze niet als uitvoerder, maar enkel als componiste op het voorplan komt. Naar eigen zeggen stelt deze Belgische, klassiek geschoolde pianiste haar bands samen op basis van de sound die ze wil en dat is haar op deze plaat perfect gelukt. 'Where is There' baadt in de geuren en kleuren van de zuiderse, joodse en chansoncultuur, maar dan niet in de pikante of felle varianten, maar wel in zachte tinten en lichtjes zoete aroma's.
De bezetting die ze kiest voor haar ensemble blinkt uit in delicate zachtheid. Met sopraansaxofoon, klarinet en cello blijft de muziek weg uit extreme toonhoogteregionen en de respectievelijke muzikanten Pierre Vaiana, John Ruocco en Jaques Morelenbaum staan ook niet meteen bekend als krachtpatsers. De ritmesectie met de sobere pianist Salvatore Bonafede, het lichte basgeluid van Drew Gress en de natuurlijke drive van de onvervangbare drummer Joey Baron sluit daar naadloos bij aan. De samenstelling van het sextet vindt haar weerklank in Alters muziek die het niet moet hebben van uitgepuurde harmonieën of complex contrapunt. Het melodische is aan zet en blijft dat de hele plaat lang, ook wanneer er geïmproviseerd wordt: steeds stellen de muzikanten zich ten dienste van de muziek. Hierdoor kan die optimaal haar vertellende rol spelen: meeslepend, maar nooit pathetisch, op en top menselijk en herkenbaar. Alleen zo kan 'In Sicily' een milde glimlach uitlokken, als een nostalgische mijmering bij de gedachte aan lang vervlogen Siciliaanse dorpsfeesten. Net om diezelfde reden kan het mooi vermengen van de instrumentkleuren in 'Was it There' haar werk doen en kan Alter verschillende Oosterse, Zuiderse en Westerse invloeden combineren zonder te verzanden in een potje wereldmuziek.
Naast de geraffineerde schoonheid is de muziek op 'Where is There' ook begiftigd met een secure drive, afkomstig van Joey Baron. Aan het beschrijven van de buitengewone kwaliteiten van deze Amerikaanse drummer zijn ondertussen al liters inkt en kilobyte's opgegaan, maar op dit album laat hij zich bijzonder expliciet horen als de meester van de details. Het spelen met zijn handen, waarmee hij het geluid van traditionele percussie oproept of zijn solo in 'Come With Me' – waar hij toonhoogtes ontlokt aan zijn trommen door de vellen te manipuleren – klinken alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld is. De manier waarop hij in 'I'm Telling You' met borsteltjes te werk gaat – vanuit de hi-hat systematisch opbouwend qua kleur en ritme – is ongeëvenaard, waardoor het moeilijk wordt om het album voor te stellen met een andere drummer.
'Where is There' is een plaat die bijzonder hoog zal scoren in de lijstjes van muziekliefhebbers die plat gaan voor de pure en complexloze schoonheid van melodie en klankgevoeligheid. Ook bij diegenen die zich normaal gezien niet tot het jazzkamp rekenen.
Meer over Myriam Alter
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
