Het instrumentenarsenaal van My Cat is an Alien – een "electric alien guitar", de "electro astral guitar" of diverse "pace toys" – laat er geen twijfel over bestaan: voor deze Italiaanse broers is space the place. Met lange improvisaties is My Cat is an Alien dan ook eerder de spacevariant van improvisatiecollectieven als Jackie-O Motherfucker en No Neck Blues Band. Waar die door te flirten met blues, rock en rootsmuziek met beide voeten op de aarde blijven, nemen Maurizio en Roberto Opalio elke kans te baat om zichzelf en hun luisteraars zo ver mogelijk de melkweg in te slingeren. Het universum van My Cat is an Alien is er dan ook één van intergalactische soundscapes waar akoestische percussie en elektronische geluiden perfect geïntegreerd worden. Duidelijke melodieën, strakke grooves, afgebakende structuren en bij uitbreiding alles wat de oriëntatie kan vergemakkelijken worden geweerd.
Aan de basis van de tracks op 'Greetings From the Great Void' ligt vaak een cyclische geluid dat als een maan in een elipsbaan rond de luisteraar draait. Door het geluid te filteren klinkt het nu eens dicht bij, waarna het achter de rug doorschiet en verder weg draait om later weer dichter bij te komen. Gedurende de tracks wordt de luisteraar, zwevend in het luchtledige, door de verschillende ringen kosmisch puin van een imaginaire planeet geloodst. Nu eens worden die gevormd door het fijne stof van een tsjilpachtig geluid als van een haperende spelconsole of door een nevel van lange tonen die maar geen melodie willen worden, terwijl op andere momenten afgebogen gitaarklanken of allerhande percussie (het lijkt wel alsof de Opalio's de hele keuken ondersteboven gehaald hebben) de dienst uit maken.
My Cat is een Alien denkt voor deze ruimtewandelingen eerder in lichtjaren dan in aardse jaren, want de muziek verloopt in brede episodes die minutenlang kunnen aanhouden. Toch is de muziek nooit statisch. Door het onophoudelijk evolueren en uitdeinen – vaak in kleine details – staat de tijd niet stil, maar gaat alle besef ervan wel verloren. Dit wordt nog versterkt door het stapelen van diverse ritmische lagen die elk hun eigen rondjes draaien, onafhankelijk van elkaar. Opvallend daarbij is dat ze – hoewel ze metrisch niet mooi samen klikken – als geheel heel natuurlijk klinken, wat de klankgevoeligheid van de gebroeders Opalio illustreert.
'Greetings From the Great Void' is geen weggever, maar kan onder een goede hoofdtelefoon een geweldige muzikale rijkdom prijsgeven, op voorwaarde dat de luisteraar er even voor wil gaan zitten. En als deze spacemuziek wil zien als meer dan Star Trek, Battlestar Galactica en andere Star Wars.
Meer over My Cat is an Alien
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
