Mountaineer klinkt als een Amerikaanse indiegroep, maar is verrassend genoeg het uitgegroeide soloproject van de Hamburger Henning Wandhoff. Met 'When the Air Is Bright They Shine' levert Wandhoff zijn derde plaat af, waarvoor het hippe Type-label hem engageerde. Dit album roept met zoete bossa novaritmes een zacht nazomergevoel op, kwestie van niet achter te blijven bij de opwarming van de aarde.
'When the Air Is Bright They Shine' is een plaat van de oude stempel: er staan tien nummers op, en de totale speelduur is nog geen 40 minuten. Daarbij komt nog eens dat de schijf één grote verwijzing is naar de pop van de jaren '60 en '70, overgoten met een bossasausje. Mountaineer brengt nostalgische popsongs met een intieme gezelligheid en vertrouwdheid. Wandhoffs vocalen, die het midden houden tussen zang en parlando, dragen de luisteraar doorheen de lichte muziek. In het openingsnummer 'A Town Called Ivanhoe' zitten al meteen al de elementen van Mountaineers formule: een slidegitaartje, een melodica, een zuinig gebruik van drums en warme achtergrondzang. 'When the Air Is Bright They Shine' is voortdurend luchtig en zomers, ook al is wat Wandhoff zingt niet altijd even vrolijk. Zo ontstaat er een spanning tussen het luchtige, vrolijke arrangement van 'A Line for Every Letter' en de woorden I bring bad news / I wish it wasn't true.
Henning Wandhoff weet duidelijk hoe hij een goede popsong moet schrijven en arrangeren (getuige bijvoorbeeld het vibrafoonlijntje in 'Eliza (a Day for Evey Hour)'), maar slaagt er niet in om een hele plaat boeiend te houden. De nummers op 'When the Air Is Bright They Shine' verglijden al snel tot goed gemaakte liftmuziek die niet blijft hangen. De plaat is best wel leuk, sfeervol en gezellig, maar daar blijft het bij.
Meer over Mountaineer
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
