Dubstep ontstond oorspronkelijk als een vrij genre met veel experiment en variatie wat kleur gaf aan de muziek. Helaas wordt het genre de dag van vandaag dikwijls verkeerdelijk gezien als een vorm van dansvloergerichte krachtpatserij. Het dubstepgenre is juist erg open en voor interpretatie vatbaar. Dat bewijzen artiesten als Burial, Shackleton, 2562 en anderen die met veel originaliteit deze muziekstijl doen leven. Nog zo’n frisse wind in het dubsteplandschap kwam er vorig jaar met het Ep’tje ‘Maybes’ van Mount Kimbie. Dit jaar presenteerde het Britse duo hun debuutalbum. De twee eerste nummers zijn dan ook gewoonweg van dat album geplukt en zijn gecombineerd met exclusievere tracks.
‘Blind Night Errand’ begint met een scherp knisperend ritme dat na verloop van tijd aansluit bij een wobbelende bas. Het nummer krijgt pas tegen het einde een gevoelsmatigere lading met meer melodie. Helaas is dat stuk net te kort om enige diepte te bekomen. Wanneer de nummers wat meer aangekleed worden met traditioneel geluidsmateriaal worden ze beter. ‘Before I Move Off’ begint wat Oosters en neigt na verloop van tijd zelfs naar soul. Oorspronkelijke zang is verknipt, bewerkt en opnieuw in het nummer gestoken. De tekst is niet meer herkenbaar maar de warmte en de klanken blijven leven.
‘William’ dat al voorkwam op hun eerste werk bij het label Hotflush ademde een rustige Boards Of Canada sfeer uit. De soundscapes bepaalden een groot deel van de zachte sfeer. De remake van het origineel, die op deze Ep te vinden is, heeft eerder dub techno invloeden. Met een two-step ritme bouwt het nummer op in een ijzig landschap van geluid. Het duo treedt hiermee in de voetsporen van het oude Basic Channel. Uiteindelijk heeft Mount Kimbie als afsluiter een stukje uit een set geknipt dat ze speelden in de beruchte (Duitse) club Berghain. Veel meer dan het origineel voegt het niet toe. Het nummer komt net iets te chaotisch over waardoor het diepte mist. De galmen op sommige geluiden doen alles eerder goedkoop klinken. Op het einde bonken zware, onregelmatige beats in het frisse geluid. Dat moet ongetwijfeld de moeite zijn geweest in de ijzingwekkend kille sfeer van Berghain: een context die de luisteraar natuurlijk mist bij het luisteren van de Ep.
‘Blind Night Errand Ep’ mist samenhang waardoor deze Ep eerder overkomt als een nogal ondoordachte selectie van nummers. Iets wat niet het geval was bij hun vorige, eerder conceptuele uitgaven.
