Elke jongen in de jaren tachtig van ondertussen alweer de vorige eeuw kende Mötley Crüe wel: die bende ongeregelde rockers uit Los Angeles die veel vaker het nieuws haalden door een of andere stunt (al dan niet met druggebruik) dan door hun muzikale exploten. Vooral die wilde verhalen zorgden er heel lang voor dat de band eigenlijk niet echt serieus genomen werd. Bassist Nikki Sixx die even klinisch dood was, zanger Vince Neil die meer dronken dan nuchter achter het stuur kroop en de vleselijke escapades van drummer Tommy Lee: het hielp de geloofwaardigheid niet bepaald. Nochtans blijkt uit deze verzameling dat de Crüe best wel wat klassiekers heeft vereeuwigd.
Voor een of andere bizarre reden hebben de opnames van deze jongens nooit een raszuivere klank gekregen. Er bleef (en blijft) altijd een lichte zweem amateurisme over hangen, maar het enthousiasme is er niet minder om. Er zijn een aantal zaken waar niet omheen gekeken kan worden, en dat is dat Vince Neil nooit de beste zanger zal zijn, net zoals snarenplukker Mick Mars behoorlijk beperkt is in zijn kunnen. Maar een oud spreekwoord zegt dat het niet is wat je kan, maar wat je ermee doet. En voor negentien nummers lang laat Mötley Crüe hier hun kunstjes horen.
De kippenvelopwekkende ritmeriff van 'Shout at the Devil' is even legendarisch als die van Van Halen's 'Running With the Devil' of (mag het gezegd worden?) 'Smoke on the Water'. Ook het puberale van 'Smokin' in the Boy's Room' is een lekkere lap nostalgie, verpakt in cheesy hardrock met louter teksten over seks, vrouwen, seks, uitgaan en seks. Wie gooide er nog nooit de haren los op de machotonen van het pompende 'Girls, Girls, Girls'?
Dat gezegd zijnde, wordt bij deze verzamelaar ook duidelijk dat de Crüe's beste tijd er al een tijdje op zit. De nummers die rond de beginjaren negentig opdoken, hadden nog enige relevantie, maar al hetgeen erna komt is makkelijk te vergeten. Met andere woorden: de jaren tachtig en de hoogdagen van de glamrock zorgden voor de sterkste van Mötley Crüe's nummers.
Nostalgisch terugkijken kan perfect met deze erg uitgebreide verzamelaar. Daarbij is dit kleinood ook een leuke instap voor mensen die nog nooit een noot gehoord hebben van dit viertal. Echter, wie er vroeger al niet van moest weten, zal nog steeds niet overtuigd worden.
