Motek is een audiovisueel collectief uit Aalst dat in 2006 zijn veelbelovende debuutplaat op de wereld losliet. Live gaan hun epische, in postrock verankerde gitaarexploten steevast gepaard met grote beeldschermen en fascinerende projecties. Recentelijk kreeg de band onderdak bij Noisesome Recordings, een nieuw Belgisch indielabel dat de steun geniet van EMI. De combinatie Motek en major label geeft misschien aanleiding tot enige scepsis, maar eigenlijk zou men blij moeten zijn dat jong talent eindelijk een kans krijgt om zich ten volle te ontplooien. Hoewel 'Port Sunshine' niet gevrijwaard is van enkele schoonheidsfoutjes, wordt al snel duidelijk dat Motek de kans met beide handen gegrepen heeft.
De vrees dat de groep aan eigenheid zou moeten inboeten, blijkt alvast ongegrond. Songs als 'Carnivale' overschrijden nog steeds gezwind de zevenminutengrens en de gelaagde, filmische composities van het kwartet houden stand. Daar staat tegenover dat het instrumentarium werd uitgebreid met zang en dat de frivole ritmesectie iets strakker in de hand wordt gehouden. Opener 'Resist' illustreert dat de stemmen geheel ten dienste staan van het totaalgeluid. Tekstueel doen de shoegazende vocalen van Steven Biebaut daardoor nogal banaal aan, maar wie zich niet blind staart op de inhoud kan zich ruimschoots tegoed doen aan de vormelijke schoonheid die Motek te bieden heeft. Met zijn intrigerend gitaarwerk, zwierige ritmiek en zalvende pianoaccenten mag de eerste single 'Tryer' met recht en rede een plaats opeisen in de playlist van de vaderlandse radiostations. 'Sevves (Confetti Girl)' is een majestueuze pianohymne met heerlijke vrouwelijke backing vocals, terwijl het schichtige 'Immer Blei' dan weer refereert aan Battles. Op zijn beurt begint 'Another Seamans Song' vanuit een slome beat om uit te monden in een extatische gitaarstorm.
Een betere uitwerking van de zangpartijen had niet misstaan, maar 'Port Sunshine' bevat meer dan genoeg sterke momenten om vertroeteld en gekoesterd te worden. Hoewel de cd een pak toegankelijker is dan zijn voorganger, weet Motek zijn sound verder uit te diepen zonder zichzelf te verloochenen. Postrock, jazz, pop en elektronica worden naadloos versmolten tot een distinctief eigen geluidsspectrum, dat ongetwijfeld een lust zal blijken voor oog en oor.
Meer over Motek
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
