Diepgewortelde oerdoom bestaat nog steeds en ze komt deze keer uit de krijtrotsen van Groot-Britannië aangestoomd. De band in kwestie heet Moss en wanneer een act een album uitbrengt op het bekende Rise Above-label van Cathedral frontman Lee Dorrian weten doomfans meteen hoe laat het is. Dit album presenteert een zompige, zoemende en zwalpende cocktail van fuzzy gitaren, klaaglijke zang en tempi die zo onderkoeld zijn dat een gletsjer denkt dat het traag vooruit gaat.
Het is ergens wel opvallend hoe goed een doomtrio werkt, want hoewel ook Moss met slechts drie leden aan het werk gaat, klinkt hun muziek behoorlijk overdonderend en topzwaar, maar dan niet in negatieve zin. De wall of sound die deze band laat weerklinken is erg solide, precies zoals het hoort. Het geluid van het album is misschien niet het meest propere van de laatste jaren (en dat is een understatement), maar die groezelige atmosfeer past dan weer goed bij het gevoel dat het album laat uitschijnen. Dat is er eentje van vertwijfeling en wanhoop, met misschien ergens een lichtje aan het einde van de tunnel.
Het is echter ook goed merkbaar dat Moss een groep is die best in de smaak zal vallen bij doorwinterde doom-aficionado's. Om te beginnen is er de groezelige productie die maakt dat het geheel soms wat modderig klinkt en die vooral eender welk geluidssysteem laat bibberen op zijn grondvesten. De lome en vaak repetitieve gitaarpartijen kunnen bezwerend werken, maar kunnen evenzeer saai overkomen en de hoge en iele zang is allicht niet voor iedereen weggelegd.
Dat gezegd zijnde, is 'Moss's Horrible Night' een rauwe brok doom die op overtuigende wijze gebracht wordt en die zonder twijfel een schare fans kan winnen door hun eenvoudige edoch zuivere aanpak. Wie zich aangetrokken voelt tot heftig ronkende muziek, kan hier vast mee aan de slag.
