Als met ‘Arvoles’ de laatste track van ‘Daughter of the Spring’ geklonken heeft, zal het menig luisteraar zwaar vallen om terug tot de orde van de dag over te gaan. “Om stil van te worden”, dat is wel het minste wat van dit stukje breekbare muziekcultuur gezegd kan worden. Het is niet het enige pakkende nummer op de cd, maar staat als laatste wel goed geplaatst.
Niet alles op dit recentste album van Mor Karbasi is van hetzelfde niveau, maar de uit Israël afkomstige zangeres zet dan ook hoog in. Met emotioneel beladen liederen vol verwijzingen naar de weemoedige Sefardische cultuur, fado en ladino zet ze zich immers in de traditie van onder meer Yasmin Levy en daar valt elk foutje nu eenmaal genadeloos op.
Aan Karbasi’s stem zal het niet liggen: die krult en beeft zoals en wanneer het moet en indien nodig kan ze ook steviger uitpakken of terugplooien op fluisteren. De arrangementen van de nummers zijn zorgvuldig en sfeervol gemaakt. Met de zachte kleuren van piano, gitaar, ud, contrabas, fluit en strijkers worden de teksten en de melodieën mooi omzwachteld wat de muziek op de beste momenten ronduit betoverend maakt.
Toch ligt het ook net aan de arrangementen dat Karbasi nog niet altijd even pakkend klinkt als Levy. Soms is de instrumentale aankleding iets te glossy – net als de lay-out van haar cd-boekje. Niet dat het er breed opgesmeerd zou worden, maar geregeld is er net iets te veel te horen, waardoor de delicate balans verstoord wordt: het effect op haar stem op het einde van ‘La Hija de la Primavera’, het opnieuw invallen van de drums in het ritmisch pittige ‘Un Beso de Vida’, een overbodige pianopartij hier en daar of de onnodige strijkers (doorgaans nochtans goed en sober gebruikt) in ‘Volveremos’ (waarin overigens ook “vergeten” wordt de sprankelende flamenco-ladinoritmiek door te voeren).
Door deze overdaad wordt de ruimte voor haar stem soms beperkt, wat niet kan gezegd worden van enkele Sefardische gezangen die ze uitsluitend met percussie brengt en die zo in alle eenvoud sierlijk gaan klinken. Dat het ook rijker kan werken, bewijzen de schitterende bewerkingen van de Sefardische traditionals ‘Morenika Sos’ en ‘Dezile al mi Amor’. De eerste klinkt als een eeuwenoude vertelling in de mist van piepende strijkers en de tweede is dankzij de elektrische gitaar (die hier perfect past) gezegend met een zweem van Arabische pop.
Haar eigen composities vallen op de cd zeker niet uit de toon en met ‘El Pastor’ levert ze zelfs het meesterwerk van de plaat: een meeslepende song die vanuit een traag stapritme opbouwt als een processie die Karbasi’s stem steeds verder draagt.
‘Daughter of the Spring’ is geen cd vol grote dramatiek: geen grote bedrogen liefdes of weidse familiesaga’s. Wel een pakkend verhaal van familie en liefdes, verteld als in een dagboek, in brieven aan een vriend of jaren later in een intiem gesprek op een zonnige veranda in een verstilde, rustieke omgeving in Spanje. Voor wie die intimiteit aankan.
