Er zijn nog flink wat mensen die metal associëren met foute kapsels en ridicule teksten. Gelukkig zijn er groepen die kunnen bewijzen dat metal naast gedifferentieerd ook cultureel verantwoord kan zijn. Het Portugese Moonspell bijvoorbeeld. Al jaren voorvechters van de duistere kunsten en niet te beroerd om enige culturele bagage in hun werk te vlechten.
Vocalist Fernando Ribeiro verslindt met graagte boeken en doet zo zijn inspiratie op om zijn poëtische hoogstandjes te verwoorden. Voor 'The Antidote' ging het echter andersom. De Portugese schrijver José Luis Peixoto schreef een novelle nadat hij dit laatste opus had gehoord. Het is eens iets anders. Tekstueel zit Moonspell nog steeds op het allerhoogste niveau. Dat is eigenlijk al zo sinds het rauwe debuut 'Under The Moonspell'. Waar de band sinds haar debuut vertrok van black metal, evolueerden ze naar meer experimentele kantjes met 'Sin/Pecado' en 'The Butterfly Effect'. Fans krabden zich een beetje verweesd achter hun oren, maar door 'Darkness And Hope' werden hun harten opnieuw gewonnen. Nu zal 'The Antidote' Moonspell geen windeieren leggen, want dit is zonder enige twijfel hun beste plaat totnogtoe. De gothic aandoende metal klink volwassen en eigenzinnig, met links en rechts hints naar het harde verleden van de band. Zonder twijfel is opener 'In And Above Men' de hardste track die dit collectief ooit opnam. Een barrage van dubbele basdrums met furieuze gitaren en een zanger die gromt, krijst en kweelt dat het een lieve lust is. Fernando Ribeiro geeft zich volledig, en het is een plezier om te ontdekken dat de man opvallend vaak zijn typische en krachtige grunt laat weerklinken. Niet alles beukt zoals de opener. Zo zijn de eerste single 'Everything Invaded' en 'As We Eternally Sleep On It' veel rustiger. Zij bezitten echter een onderhuidse dreiging die in 'Lunar Still' een climax bereikt. Vooral door de dreigende opbouw van het nummer rijst het kippenvel en is een angstaanval gegarandeerd. Maar Moonspell zou Moonspell niet zijn als ze de gevoelige kant zou negeren. De zweverige gitaarlijnen en dito keyboards zorgen daar wel voor.
In feite slaagt Moonspell er alweer in om een indrukwekkende plaat toe te voegen aan een inmiddels verbluffend repertoire. Een unieke band met een uniek geluid en een prachtige laatste schijf, goed voor elke eindejaars-top tien.
Meer over Moonspell
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
