Monsoon is altijd al een Waals buitenbeentje geweest. De unieke samensmelting van de sinistere sfeerpopcompositites van Joël Grignard en de hoge, zwoele stem van Delphine Gardin zorgen voor een spanningsveld dat het al drie platen lang volhoudt en zelfs eerder bij bands van over het Kanaal zou geplaatst worden. Dat is bij 'The King of Eyes, Tits and Teeth' niet minder het geval. Met de rockgitaar iets steviger om de schouder, heeft de band zijn wave- en triphopexperimenten uit het verleden definitief de rug toe gekeerd. Meer dan ooit zorgt Monsoon nu voor een aangename carnaval van dolle, luchtige en vrolijke songs in een erg karaktervol jasje.
Dit duo, versterkt met drie rasmuzikanten, speelt graag met gevoelens en emoties, wat ook blijkt uit deze plaat. Titels als 'Decadent Dandy', 'Stories of Love' of kortweg 'Love Me' spreken alvast voor zich. Vooral de zang van Delphine Gardin, die als een slang kronkelt in opener en Vive la Fête-cloon 'Big Dog' zorgt voor een herkenbaar en genietbaar accent. Daarnaast kent Monsoon enkele truukjes om zijn songs leuk te kruiden (maar helaas niet memorabel te maken). Een sterke orgelmelodie die het vrolijk dravende 'Hit and Run' richting 80's laat knipogen, een vurige rockgitaar die het haakse 'Decadent Dandy' pepert, een psychedelisch wentelende synthesizer die het hemelsmooie 'Time' ondersteunt..., het zijn erg doeltreffende middelen om eenvoudige liedjes plots volle kracht te geven. Dit laatste nummer laat zich overigens kenmerken als hoogtepunt van 'The King of Eyes, Tits and Teeth' dankzij mooi ontluikende gitaarpartijen en de frêle, wonderlijke invulling van de vrouwenstem ("Smile your full beam smile / come along and switch on my sugar radio"). Ook het zwoele 'Comic Strip Bubbles', waarbij de warme stem van Sasha Toorop (Zophophop) zich vermengt met Delphine, is een prachtige puntenpakker. Daar tegenover staat een kleine hand vol minder beduidende sfeersongs die de plaat niet echt belasten, maar misschien wel wat kracht ontnemen. Niet dat dit iets is om wakker van te liggen, deze cd kent voldoende leuke popliedjes om Monsoon het etiket 'klasseband' toe te kennen.
De vierde plaat van deze band is duidelijk een voltreffer. De zoektocht in het obscure wavemilieu heeft een volwassen groep doen oprijzen die heerlijk luchtige popmuziek maakt. Hopelijk is deze 'Hooverphonic van Wallonië' dan ook een grote en succesvolle toekomst met veel gelijkaardige langspelers beschoren.
Meer over Monsoon
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
