Experimenteerdrift komt voor bij zowat elke band, het is alleen een kwestie van hoe ver dat te drijven. Blijkbaar was de vorige plaat van Mörk Gryning, 'Pieces of Primal Expressionism', net een stap te ver. Dat is althans een conclusie die getrokken kan worden na horen van dit titelloos schijfje. Weg zijn de licht intellectualistisch aandoende titels, de moderne soundscapes, elektronische blieps en beats en repetitieve gitaarriffs. Mörk Gryning is met deze plaat terug naar de basis gekeerd. Die basis ligt diep verankerd in de black metaltraditie en de band slaat nog eens loeihard terug.
Wat de reden is voor deze koerswijziging heeft een mens het gissen naar. Het voornaamste dat opvalt aan dit album is dat Mörk Gryning blijkbaar spelvreugde herwonnen heeft, want de negen nummers op dit kleinood (acht eigen composities en een cover van At The Gates) zijn als een sluipend gif. Het druppelt langzaam en schijnbaar onopvallend de hersenen in waar het zich een baan vreet naar de diepste regionen. Om maar te zeggen dat Mörk Gryning opnieuw met scherp schiet. Het tempo is trouwens weer fluks de hoogte ingejaagd en dubbele basdrumroffels vliegen een mens om de oren. De gitaren snijden en hakken diepe wonden in het vlees en laten tegelijkertijd een smakelijke portie maden achter. De band klinkt smeriger dan ooit tevoren, een evolutie die enkel valt toe te juichen. Is Mörk Gryning meteen de nieuwste sensatie van de duistere legioenen? Dat niet meteen, want ook al zit dit album goed in elkaar, toch hapert er links en rechts nog wat aan. Sommige nummers zijn onderling inwisselbaar en doordat de band regelmatig flirt met death metal valt het moeilijk te zeggen welke stijl Mörk Gryning tegenwoordig precies uit wil. De toekomst zal dat moeten uitwijzen, maar experimentjes zoals op 'Pieces of Primal Expressionism' behoren blijkbaar tot het verleden.
Waarom Mörk Gryning er ineens voor gekozen heeft om terug te keren naar de basis is een raadsel. Niet dat de band er niet beter door geworden is, integendeel. Maar het lijkt alsof hun experimenteerdrift hen zuur opgebroken is en ze nu de potten proberen lijmen. In elk geval, dit titelloze album is behoorlijk genietbaar geworden voor liefhebbers van logge black metal met een ranzig kantje.
Meer over Mörk Gryning
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
