Wie de nogal felle, weemoedige beelden van de tragische film ‘Blue Moon’ uit 1986 onder ogen krijgt, zal moeten toegeven dat een begrip als ‘cult’ soms weinig inhoud heeft. Sex, geweld en veel drukke impressies blijken inmiddels – gelukkig – achterhaalde technieken. Zo onbeduidend de film, des te indrukwekkender is echter de begeleidende muziek. Het Duitse Bureau B records aarzelt dan ook niet een kwart eeuw na totstandkoming de soundtrack, die gecomponeerd werd door niemand minder dan Dieter Moebius, helft van de legendarische krautrocklegende Cluster en Harmonia. Nu de wortels van de bloeiende Berlijnse elektronicascene weer wereldwijd worden blootgelegd en opnieuw helemaal ‘hot’ zijn, verdient de ‘Blue Moon’-soundtrack zeker opnieuw de nodige aandacht.
Moebius zorgt voor een dik half uur gedetailleerd muzikaal behang. Emotie, sfeer en gevoel staan centraal in dit tijdloos elektronisch spel dat bestaat uit een simpel voorgrondmotief van synthesizer en een heerlijk lome, donkere sfeerkleur. Herhaling neigt steevast tot wegdromen in een doffe, echoënde minimale dubtrack als ‘Im Wedding’ die het vooral moet hebben van zijn bubbeleffecten in de diepste regionen van het menselijk gehoor. Dit dubgevoel komt, in de vorm van echo’s en diepe baspulsen, wel meermaals terug.
Dieter Moebius heeft daarentegen nauwelijks nood aan beats, hihats of andere frappante ritmische aspecten. De combinatie van slechts enkele repetitieve elementen zorgt voor een gezapige, vertrouwend aanvoelende cadans. Dit is ambientmuziek die niet noodzakelijk hoeft te zweven (hoewel tracks als het mysterieuze, dromerige ‘Bleifuss 1+2” met strijkers, kraakruis en bubbelende effecten graag het tegendeel bewijzen).
Deze plaat gaat hem veeleer om het gevoel, de ervaring en bevat een opeenstapeling van vragen zonder een noodzakelijk antwoord. Sfeer na sfeer, impressie na impressie vervaagt tot een dromerige, zalige geluidstrip. Deze soundtrack is dan ook een unieke belevingsplaat waarbij beelden zelfs niet hoeven.
