Het Waalse MNG staat voor Monello en Gotch (rappers) en producer Kess. Samen met gasten Kai, Deal'm en Camille leveren ze met 'Dans l'Vite du Sujet' een mooie portie straathiphop af. Op MNG hebben Monello en Gotch het over hoe de maatschappij hen maakt tot wie ze zijn, hoe het leven zich aan hen voordoet en hoe er mee om te gaan. Toch onderscheiden ze zich gemakkelijk van het clichébeeld van de Amerikaanse straatrappers: inhoudelijk zijn ze vaak net iets genuanceerder en geven ze blijk van aardig wat zelfrelativering. Botheid of agressiviteit zijn aan hen niet besteed. Wat niet betekent dat de inhoud niet 100% gemeend is. "Il n'y pas d'compromis sur c'disue / y a trop d'honneur / Si j'dois verser l'sang pour c'truc / y a pas d'problème j'suis donneur" gaat het in 'Eh Connard'. Of zoals in 'Pousser l'Truc': "Peut-être trop de franc parler / Mais de quoi veux-tu qu'je parle si c'n'est qu'd'la rélaité / Hardcore sincérité".
Muzikaal valt er weinig speciaals te bespeuren, al slaagt producer Kess er in sobere maar vlotte nummers te maken die nooit de leeg, noch klef gaan klinken. Het geluid dat zo afgeleverd wordt, klinkt merkelijk meer afgerond dan de kale en soms hardere producties van over de oceaan. Leuk is overigens dat in bepaalde nummers de sfeer van de muziek afgestemd is op de inhoud van de tekst. Zo worden kritische nummers als 'Vif', 'La Nuit', 'Pensées Brutes' en 'Argent Comptant' (over de noodzaak aan en de gevaren van geld) voorzien van hoge melodietjes die allesbehalve naïef klinken. Ze geven de tracks een lichte opwinding mee die verontrustend werkt en een hangende spanning oplevert. Wanneer in 'Soirée Délire' de inhoud verschuift naar het nachtleven van drank, (betaalde) vrouwen en van de decibels trillende speakers, drijft de muziek dan weer op een disco-sfeertje.
Heel mooi is 'Temps de Regrets' waarin een kwetsbare, twijfelende kant van het trio bovenkomt. Vooral Monello deinst er niet voor terug om helemaal van zijn voetstuk te komen : "J'suis qu'un mc parmis tant d'autres / Qui a la rage de vaincre mais comme tant d'autres / Et j'fume, j'bois, j'ai honte des regards qui s'posent sur moi / Ais-je fais le bon choix ? (...) P'pa et M'man pourront-ils un jour me comprendre / J'regrette de n'pas être pour mon petit frère un bon modèle / Tous autant qu'vois êtes j'vous aime". De muziek met hoog MTV- en dancepotentieel werkt hier niet vervlakkend, maar verstrekt de gevoelswaarde. Een pianomelodie op liggende synthesizerakkoorden en een zingende vrouwenstem zouden grote commerciële mogelijkheden bieden, ware het niet dat de beats en het algemene geluid net iets te duister zijn. Een mooie balans tussen publieksgericht en artistiek integer. En dat gaat eigenlijk op voor de hele cd.
Meer over MNG
Verder bij Kwadratuur
