Ooit begonnen als een afsplitsing van het machtige Dying Fetus, mag ondertussen wel met reden gesteld worden dat Misery Index zijn eigen stek aan het death/grindfirmament meer dan verdiend heeft. Deze heren zijn nog steeds erg maatschappelijk bewust en gieten dat ook nog steeds in heftige en pakkende beukfestijnen. Met een groeiende populariteit spreekt het ook voor zich dat er meer en meer vraag rijst naar ouder of moeilijk te verkrijgen werk, en in die laatste categorie valt dit 'Pulling Out the Nails', een collectie nummers van split-cd's die Misery Index vanaf 2001 op de wereld losliet en die sindsdien moeilijk te verkrijgen waren.
Met zowaar eenentwintig tracks is het alvast meer dan waar voor het geld, althans voor de rasechte fan. Hoewel de nummers vermoedelijk productioneel allemaal wat werden opgepoetst (voor zover dat nodig was, uiteraard), zal de kenner meteen weten welke songs uit welke periode stammen. Aan het eind van de rit doet dat er echter niet zozeer toe, aangezien deze songs allemaal die heftige death/grind bevatten waarvoor Misery Index zo bekend is.
Dat maakt dan ook dat de hele rit in één stuk uitzitten niet altijd even evident is. Deze heren nemen nauwelijks gas terug en afgezien van de occasionele vertraging binnen de songs (waardoor er een paar vermorzelende riffs aan bod komen) raast het geheel met een rotvaart voorbij. De opvallende uitzondering is een akoestische versie van het nummer 'Discordia', dat bij een eerste luisterbeurt vreemd aandoet, al kan dat liggen aan de combinatie vervormde zang en akoestische gitaren. Deze had een welkom rustpuntje kunnen zijn, maar staat pas aan het einde van de plaat.
Voor het overige is het beuken, beuken, beuken wat de klok slaat. Toegegeven, niet elke song is even memorabel en zijn er zeker uitschieters (waaronder hondsbrutale opener 'Manufacturing Greed'), maar toch blijft dit een schijfje dat van harte aanbevolen is... voor fans van de band. Iedereen die niet vertrouwd is met werk van dit combo is vast beter af met een regulier album, maar dat is ondertussen haast een ongeschreven wet bij heruitgaves van voorheen moeilijk verkrijgbare songs.
