De Limburgers van Mint zijn geen nobele onbekenden meer. Uit 'Magnetism', hun doorbraakplaat uit 2006, puurde de groep twee even bloedmooie als aanstekelijke singles. 'Your Shopping Lists Are Poetry' en 'The Magnetism of Pure Gold' waren niet weg te branden uit de playlist van de nationale radiozender Studio Brussel en schopten het zelfs tot in de Amerikaanse charts. Om dat succes minstens te evenaren huurden ze voor 'Hinterland' het producersduo John Morand en Alan Weatherhead in. Het resultaat heeft alvast internationale allures, maar kan niet op alle vlakken overtuigen.
Op het eerste gehoor lijkt 'Hinterland' niet veel soeps te worden. Hoewel frontman Erwin Marcisz houdt van wat eenvoudige stemeffecten op tijd en stond, schijnen 'Brand New Toy' en 'White Line' de middelmaat nauwelijks te overstijgen. Schijn bedriegt, want pas na enkele luisterbeurten kruipen de catchy melodieën onder het vel van de luisteraar. Binnen de geijkte songstructuren zoekt Mint een mooi evenwicht tussen poppy tunes en snediger gitaarwerk. Een echte killerriff is er aan 'Giving Blood to Machines' niet verloren gegaan, maar het ontbeert de track alvast niet aan strakheid. Daartegenover is 'The More I...' dan weer een melancholische ballad waar Neeka voor vrouwelijke gastvocalen zorgt. De productie is tot in de puntjes verzorgd, wat helaas impliceert dat de scherpe kantjes van de nummers afgevijld zijn en het geheel soms nogal gepolijst overkomt. Getuige daarvan is 'Medicine', een potente rocker die ongetwijfeld beter gediend was geweest met een grofkorreliger geluid.
Mint kleurt netjes binnen de lijntjes van de traditionele Amerikaanse rock en daar zal niet iedereen mateloos enthousiast over zijn. Een gezonde dosis durf en een straffere attitude hadden 'Hinterland' meer schwung kunnen geven, maar nu bevat de plaat gewoon 10 proper afgewerkte gitaarsongs die vriendelijk vragen om een luisterend oor. Niet meer, maar zeker ook niet minder.
Meer over Mint
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
