Minit is een van oorsprong Australisch duo, dat geen muziek maakt om snel te behagen, maar experimenteert met klankmanipulatie en –samenhang om in langgerekte stukken een psychedelisch effect te bewerkstelligen. Daarbij wordt onder andere gebruik gemaakt van 'gevonden' geluiden en klassieke instrumenten, die zo grondig bewerkt zijn dat de oorsprong niet of nauwelijks te herkennen is. Het album 'Now Right Here' telt vier van zulke sessies. De eerste track, die het album zijn naam heeft gegeven, is met zijn twintig minuten lengte onmiskenbaar het hoofdgerecht.
De kern van dit stuk wordt gevormd door gemanipuleerd hoornspel en ondefinieerbare klanken die over elkaar heen schuiven, licht van toonhoogte veranderen, af en toe wegvallen en dan weer opduiken. Middels samplers en andere gereedschappen voor digitale geluidsbewerking is dit geheel gearrangeerd tot een orkestraal werkend stuk, dat vanaf de intro langzaam, maar gestaag aanzwelt. Wat qua volheid van het geluidsspectrum aanvankelijk op een climax lijkt, houdt vervolgens toch weer minuten aan, alsof het stuk een trap met grote bordessen is, waarin minimale en subtiele wijzigingen de sfeer bepalen. In deze fase bereikt het stuk in de middenfrequenties qua volume en verscheidenheid aan klanksoorten zijn maximale omvang. Het beweegt soms op de rand van een kakofonie, zonder het te worden. Juist op het moment dat je je afvraagt hoe dit nog tien minuten door kan gaan, doet een bas zijn intrede, waarmee de eerste helft met terugwerkende kracht tot een reusachtig intro wordt. Dat lijkt bij de eerste noot een grote ontlading te worden, maar schijn bedriegt. Doordat de melodie die met de bas is ingespeeld (c.q. geprogrammeerd) niet traditioneel 'mooi' samenspeelt met de rafelige klankenmassa, blijft het wachten op een hoogtepunt dat eigenlijk nooit komt. Een frustrerende luisterervaring, maar wel een die zorgt de je op het puntje van je stoel blijft zitten. Knap.
Na 'Now Right Here' zijn er nog drie andere titels, die ieder afzonderlijk de moeite waard zijn. Doordat de geluidsesthetiek hiervan vergelijkbaar is met de eerste track, maar de duur korter en de intensiteit net even minder, komen deze bij beluistering van het album in zijn geheel een beetje als mosterd na de maaltijd en wordt het zo achterelkaar wat veel van het goede. Het verdient daarom aanbeveling niet alles ineens te beluisteren, want deze vier mini-concerten hebben ieder recht op de volle aandacht.
Meer over Minit
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
