Het is moeilijk om een wrang gevoel bij dit album van het vrij ongekende Barcelonees duo Minimal te onderdrukken. De plaat is immers vol stickers geplakt "Contains remixes from Mad Professor", waardoor het oorspronkelijke project wat overschaduwd wordt (de platenfirma biedt de cd op eBay ook aan als "Mad Professor rare cd..."). Verder lijkt het wel dat de dubgrootmeester zich tijdig van zijn taak wenste te kwijten; de vier voorziene remixen blijken twee per twee quasi identiek en respecteren allen exact de lengte van de originele track. De zwoele vrouwentriphop van Minimal ruikt dus verdacht veel naar uitgedokterde marketing, iets wat niet echt past bij zweverige, zorgeloze muziek als deze.
Met 'Tiny Can' heeft Minimal in elk geval mooi verborgen dat het hier om een slechts vier nummers tellens elpeetje gaat. Zes toegevoegde remixen, telkens van de eerste track, brengen de klok op een kleine vijftig minuten en geven de schijn van een volwaardig album. Wie een volwaardige cd met de nodige diepgang en afwisseling verwacht, is er dus aan voor de moeite. Minimal heeft anders wel een mooie formule. De sensuele, hoge zang van Nuria Tamayo en de triphopelektronica van collega Oriol Codina grijpen terug naar de hoogdagen van de Bristolsound (Massive Attack, Tricky, Portishead), zonder een echte kopij te zijn. Hoofdtrack 'Tiny Can' vertrekt immers met expliciet live gitaarwerk om over te gaan in erg lichtvoetige, dwarrelende elektronica die zich tegen een doorratelende breakbeat afzet. Minimal houdt zijn songs ook eenvoudig zonder al te veel op details in te gaan. Daardoor licht de klemtoon volledig op de ijle, vocale invulling van Tamayo, het expliciete kenmerk van dit tweemansproject. Ondanks een duidelijk elektronische 'touch', klinkt deze muziek dus toch vrij oppervlakkig en tastbaar. Dat creëert tegelijkertijd een beetje een ongemakkelijke leegte die een externe, professionele producer allicht mooi had weten op de vullen. Het contrast met de remixen, die wel een extra dimensie toevoegen, is dus groot. Het drillend drum'n'bass-knipwerk van Radio Bombay, de nogal rechtdoor drammende clubversie van Manuel Perez of natuurlijk het heerlijk diep wegdraaiende dubwerk van Mad Professor kennen stuk voor stuk een sterker karakter dan het origineel.
Dit eerste elpeetje van Minimal roept gemengde gevoelens op. Het duo uit Barcelona had het geluk (of de centen) om een grote mijnheer als Mad Professor te strikken voor zijn eerste, weliswaar op 500 kopijen gelimiteerde release. Die drukt, ondanks een minimum aan variatie, een sterke stempel op dit geheel, waardoor verdoezeld wordt dat het hier gaat om een muzikaal project dat het wel goed meent, maar duidelijk nog in zijn kinderschoenen staat. Hopelijk betekent deze plaat dus een springplank om Minimal wél stevig uit te diepen.
Meer over Minimal vs Mad Professor
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
