Een artiest die met een schitterend debuut weet uit te pakken is toch steeds dat ietsje specialer dan een oude rot in het vak die na jaren slijp- en polijstwerk eindelijk eens een mooi beeldje aflevert. Mike Milosh mag deze verdienste op zijn naam schrijven met 'You Make Me Feel'. De man uit Toronto combineert (f)luisterelektronica met soulvolle zang. En zingen, dat kunnen niet al te veel knopjeskunstenaars.
Milosh heeft een hoge, frèle stem. Die zweeft en galmt in golven voorbij, aftastend, ingehouden en bijzonder emotioneel. Milosh zingt als een vroege soul- of R&Bzanger en tast steeds de grenzen van zijn eigen stem af. 11 liedjes lang bezingt hij zo de melancholie, de heimwee en de deemoed, allen gedrenkt in een stemmig potje romige boter. Zijn label Plug Research spreekt van 'optimistische muziek voor pessimistische tijden'. Dat geeft al aan hoe belangrijk contrast is in de muziek van Milosh. Want als de zang teneergeslagen klinkt, is de begeleidende elektronica ophitsend. Zingt Milosh opgewekt, dan huilt de elektronica met hem mee.
'You Make Me Feel' kent slechts één instrumentaal nummer. 'Push' drijft op drie warme, langgerekte pianoakkoorden, die worden opgeleukt met een koebel en een ratelend ritme. De ritmes in de andere nummers zijn vernuftige composities van samples. Af en toe leunt het haast tegen elektro aan en doet het denken aan de Antwerpse elektro-wonderboy Stijn. Dat is het geval in 'Do You Like Me' en 'Time Steals the Day'. Titeltrack 'You Make Me Feel' steunt op een klaterend ritme en een zweverig, echoënd riffje van de elektrische gitaar. De ploppende en piepende geluiden van 'Your Taste' versmelten tot een heel bijzonder Afrikaans-aandoend ritme. Naarmate het nummer vordert gaan de verschillende elementen van het ritme steeds machinaler klinken. Er wordt ook in de stem geknipt, korte stukjes worden herhaald en andere blijven haperen. Het zijn details die pas opvallen na een paar keer luisteren omdat het geheel zo organisch klinkt. Ook in 'Simple People' gebeurt dit. Vooral het einde van de track, wanneer het meer tegen de hiphop aan gaat leunen, is fantastisch. In 'Creepy' worden staalharde met fluweelzachte klanken gecombineerd. Die contrasten zijn de kracht van Milosh. In 'Your Voice' zingt hij nu eens met lange, uitdeinende halen, dan weer met korte, snelgesproken frases. In slotnummer 'Frozen Pieces' vertelt hij onder een oppertrieste pianobegeleiding hoe kleine stukjes van de ander in hem zitten ingevroren. Iets soortgelijks gebeurt bij de luisteraar met 'You Make Me Feel'.
Meer over Milosh
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
