Zoals steeds bij een 'Best of'' is het de vraag in welke mate de plaat "het beste" van een carrière van een muzikant vertegenwoordigt. In het geval van Miles Davis biedt Prestige een greep uit het repertoire van de jonge, lyrische Miles Davis. De verzamelaar bevat enkel nummers uit de periode 1953 – 1956, de titel 'Best of' verliest zo al zijn geloofwaardigheid natuurlijk, want Davis schitterde ook op andere momenten. De exuberante trompettist schreef vele jazzstandards als 'So What' en 'Milestones', maar 'The Best of Miles Davis' kan volgens Prestige wel door het leven met één eigen compositie: 'Theme'. De relativiteit van een best of als deze is altijd wat spijtig, maar de muziek die de cd bevat, is uiteraard van een vingerlikkende Miles Davis-kwaliteit.
De klassieker 'A Night in Tunesia' van Gillespie en Paparelli mag de plaat openen. Tunesisch belgekletter en een contemplatieve contrabas zetten het nummer in. Dan valt Davis in met een warme, sappige klank. Miles Davis fraseringen zijn steeds erg lyrisch en melodisch. Drummer Philly Joe Jones levert puik werk met gevarieerde en krachtige patronen op de kleine trom gecombineerd met een vrolijk swingritme in de cimbalen. 'Walkin' komt van het album 'Miles Davis All Stars: Walkin'. De blaassectie is goud waard: een warme, donkere J.J. Johnson op trombone, Lucky Thompson die zacht en gevoelig de tenorsax laat spreken en de trompetgod zelve. De heerlijke solo van Thompson wordt door Miles Davis en Johnson met enkele uitgesponnen, aanzwellende noten gekleurd. Thompson laat zich ritmisch gaan, maar zorgt steeds voor een zuivere toon en onbevangen fraseringen die op tijd terug grijpen naar het thema. 'Airegin' is een compositie van Sonny Rollins die zelf meespeelt in deze uitvoering. Hij opent het nummer met het woeste thema. Dan valt Davis in en spelen ze unisono het einde van het bokkende thema. Miles Davis soleert als eerste. Zijn fijne, geknepen toon met perfecte inzet van elke noot is een streling voor het gehoorDe ritmesectie houdt het tempo er stevig in. Bassist Percy Heath tovert een rollende, duivelse walkin bass met vele ritmische versiering uit zijn instrument. Drummer Kenny Clarke houdt het allemaal wat eenvoudiger met een stomend swingritmea een vinnige roffel wordt er afgesloten met het thema.
De keuze van de nummers heeft geen of weinig logica om van een 'Best of' te spreken. Wie Miles Davis' lyrische kant wil leren kennen, heeft aan deze willekeurige, beperkte keuze een mooie uitgangspositie. De echte fans kunnen wellicht beter vinden.
Meer over Miles Davis
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
