De albumtitel, die zoveel betekent als balans of evenwicht, is de meest treffende beschrijving die het trio van hun muziek zou kunnen geven. In plaats van elkaar voor de voeten te lopen slaagt de groep er namelijk in om een ideale harmonie te vormen van individuele miniatuurtjes. Mikkel Ploug is een Deense gitarist die in Europa al wat naam maakte met zijn eigen Mikkel Ploug Group, waarin ook Mark Turner regelmatig van de partij is. In Kopenhagen werkte hij al een tijd samen met stadsgenote Sissel Vera Pettersen, een Noorse zangeres/saxofoniste, vooraleer de Belgische rietblazer Joachim Bandenhorst zich bij het duo voegde. Dat het wel erg goed klikt tussen deze drie musici is te horen op hun debuut 'Equilibrium', uitgebracht op het gerespecteerde Songlines-label.
De individuele muzikale patronen die de groepsleden op hun debuut weven, schuiven haast ongemerkt in elkaar. Hierdoor vervaagt niet alleen de grens tussen de verschillende melodieën, maar ook die tussen de klankkleuren van de verschillende instrumenten. Zo moet er vaak goed worden opgelet om de stem van Sissel Vera Pettersen niet te verwarren met de zingende klarinet van Joachim Badenhorst. Het geeft de composities overwegend een vluchtig, haast ongrijpbaar karakter. Maar de muziek werkt evenzeer bezwerend, een effect dat bijvoorbeeld terug te vinden is in het onrustige 'November'. De steeds herhaalde gitaar- en klarinetmelodieën die onophoudelijk stijgen en dalen verwijzen zowel naar minimalisme als naar de gepatenteerde sound van een groep als Pachora. Dat is vooral te danken aan het gedisciplineerde spel van Mikkel Ploug en Joachim Badenhorst die er steeds een hartstochtelijke drive in weten te houden. Hun spel klinkt heel natuurlijk en nooit afgeborsteld of machinaal, wat niet altijd evident is in deze toch wel complexe stukken.
Met een stem als die van Sissel Vera Pettersen beschikt de groep over een indrukwekkende troef. Zingen doet ze vrijwel nooit op dit album, vocaliseren des te meer. Ook een dosis experiment is haar niet vreemd. In 'Takt' lijkt ze de tessituur van haar strottenhoofd wel te verkennen, ondersteund door een wobbelende baslijn die echter al snel weggefilterd wordt in het grote niets. In 'Fri' en 'Warmth' blijkt dat ze ook op de sopraansax wel wat te vertellen heeft. In 'Warmth' weet de Noorse bovendien een onwaarschijnlijk vettig, maar soms onvast toontje uit dit instrument te halen. Het samenspel met Badenhorst op tenorsax leidt haar, ondersteund door het arpeggiospel van Ploug, uiteindelijk naar een vurige climax. Het valt op dat Ploug zich praktisch nooit toelegt op het spelen van akkoorden. Slechts zelden pingelt of tokkelt hij meer dan twee noten op hetzelfde moment uit zijn gitaar.
De ijle, typisch Noord-Europese sound, die op het eerste gehoor overheerst is minder belangrijk dan de warme ondertoon die dit Deens-Noors-Belgische drietal in hun knappe en doorleefde composities weten te stoppen. 'Equilibrium' is dan ook ideaal luistervoer voor de geduldige luisteraar die zich helemaal aan dit album overgeeft.
Meer over Mikkel Ploug / Sissel Vera Pettersen / Joachim Badenhorst
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
