Dat van oorsprong Puertoricaanse artiesten succesvol zijn in het vermengen van Westerse stijlen met een latino sausje is geen geheim. Ricky Martin en Jennifer Lopez zijn wellicht de bekendste exportproducten van het kleine Caraïbische eiland. Toen hij deze jonge Puertoricaanse altsaxofonist tekende voor zijn gloednieuwe label Marsalis Music, hoopte Branford Marsalis misschien wel op eenzelfde toekomst voor Miguel Zenon. Of deze met dit eerste solo-album net zo succesvol zal zijn als zijn bekende landgenoten is maar de vraag, maar het levert alvast een mooie mix van jazz en latino-invloeden.
Miguel Zenon speelt knap altsax en is technisch meer dan naar behoren geschoold. Spijtig is evenwel dat hij met een erg hoge en metalen klank speelt, die soms doet denken aan een persoon die te hoog voor zijn kunnen moet zingen. Desondanks slaagt Zenon erin om mooie composities te brengen, vaak in een melancholische, lichte sfeer. Zo start het openingsnummer 'Leyenda' met een rustige, ingetogen intro. Het stuk vervolgt in een meer stuwend en openhartige gedeelte waar Miguel Zenon een leuk gevarieerde solo neerzet, maar waar tegelijk ook merkbaar wordt dat hij vooral in het hoge register wat kracht tekort komt. Toch munt dit album uit door de frisse composities en uitstekende begeleidende muzikanten. Met hun stuwende ritmes en boeiende solo's zorgen ze voor een naadloze ondersteuning van Zenon. Een voorbeeld van waartoe Zenon compositorisch in staat is, is 'Morning Chant'. Hij start dirigerend met een drammerig basisstukje dat meteen een diepe basinterpretatie krijgt van zowel piano als contrabas en gestaag doorheen het hele nummer alle solo's domineert. Luis Perdomo gaat volledig zijn gang op piano en zet een knappe solo neer bij een driftige bas- en drumpartij. Na een korte herneming explodeert het nummer dan op het basisstukje, dat nog een diepe basstemondersteuning extra krijgt en een stomende Miguel Zenon die in een soms wat haperende solo naar een climax zoekt.
'Ceremonial' is een album dat na een eerste beluistering door de toegankelijke en lichte, integere composities een goed gevoel nalaat, maar dat bij actieve beluistering soms wat blijft haperen in de middelmatigheid van de uitvoering. Op zich is dit dus een leuk album, maar het doet vooral uitkijken naar wat deze nog jonge muzikant in de toekomst nog zal brengen.
Meer over Miguel Zenon
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
