Michael Franti staat op scherp. De wondermooie reportage en soundtrack van de man zijn ontroerende reis doorheen het bezette Palestina ('Yell Fire' / 'I Know I'm Not Alone') is nog geen goede zomer oud, of daar is alweer een nieuwe plaat. Van echt nieuw werk is hier echter geen sprake. 'Love Kamikaze' bevat een geheel van 'lost sex singles and collectors remixes' en wijkt daarom wel enigszins af van huidig, poppy werk. De cd straalt dan ook niet meteen het optimistische, zonnige karakter uit waarmee Franti dezer dagen de studio induikt voor opnames voor een volledig nieuwe langspeler die nog voor komende zomer het licht zou moeten zien. Dit plaatje klinkt aanvankelijk vrij scherp en neemt het centraal onderwerp 'liefde' met een stevige korrel zout.
Enkel al de erg grote muzikale afwisseling van 'Love Kamikaze' verraadt een geheel aan bij elkaar gezochte songs. De imposante Californiër zou echter zichzelf niet zijn, moesten die nummers niet grotendeels een zowel muzikale als lyrische spitsvondigheid bevatten. Wat immers te denken van 'Love Me Unique', een heerlijk kurkdroge hiphoptrack waarin Frantis' stem met veel effecten wordt opgewerkt tot een galmend, geniepig en intrigerend instrument? 'What Happens Next', dat erop volgt, gaat wel even de zomerse kant op met trompetjes, vrouwelijke backings en een ragga-intro. Meest opvallend is echter ongetwijfeld 'I Wish That I Could Be You', een akoestische dubreggae die uitgroeit tot een prachtig drum'n'bassnummer met een waanzinnig refrein ("I wish that I could be you / for a moment or two / and you could be me / if you wanted to see / what it's like in my shoes"). Spijtig genoeg houdt de predikant dit hoge niveau niet aan. Waar de eerste helft van de plaat echt een ijzersterke mokerkracht bezit, glijdt de tweede helft onopvallend weg richting lome soul en meer zachtmoedige muziek die aansluit bij zijproject Spearhead. Niet dat zoiets echt een nadeel is. De 'one-two'-mix van 'Every Single Soul' wordt door een pittige hiphopgroove voortgestuwd en 'Keep it Natural' lijkt zelfs ontsnapt aan het beruchte Disposable Heroes of Hiphoprisy-verleden. Toch rommelt het tweede deel maar wat aan en komen echt expliciete, overtuigende liedjes niet aan bod. Noem het een overdosis aan soul, gladde pianodeuntjes en lome echo's en een gebrek aan memorabele refreinen. Noem het liefde zonder sex.
België houdt van Michael Franti en Franti houdt van België. Enkel al zijn leuke samenwerking met Gabriel Rios en Filip Kowlier voor het glazen StudioBrussel-huis ('What's This') is niet onopgemerkt gebleven. Vandaar dat 'Love Kamikaze' hier allicht ook vaste grond zou kunnen vinden. De plaat is niet altijd even overtuigend, maar laat toch vele gezichten zien van deze erg charismatische artiest en heeft enkele knallers in zich die geen mens zou mogen missen.
Meer over Michael Franti
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
