Zij was een Fins fotomodel, hij een Franse muzikant en Parijs de plaats waar ze elkaar tegen het lijf liepen. Nu vormen Mi (Mira Romantschuk) en L'au (Laurent Leclère) in het dagelijkse leven en muzikaal een koppel dat zich teruggetrokken heeft in een Finse blokhut om daar in alle rust aan hun muziek te werken. Na beluistering van deze titelloze cd valt het niet moeilijk om het bovenstaande situatie er in te horen. Met hun trage, mijmerende folk laat het duo het jachtige stadsleven aan zich voorbij trekken en zetten ze de tijd stil. Op basis van eenvoudig gitaargetokkel (soms zijn patroontjes niet langer dan 3 noten) worden de luisteraar kleine beschouwingen in korte teksten toegefluisterd waarbij de zinnen met horten en stoten, lettergreep per lettergreep gezongen worden. Het lijkt wel alsof Mi haar teksten denkt en ze per ongeluk hoorbaar prevelt. Haar hese en omfloerste stem vormt zo een tegenpool voor L'au's directe, vlakke en wat geremde geluid.
De basistracks voor deze cd werden door het duo in hun Finse hut opgenomen, waarna overdubs volgen met medewerking van onder andere de leden van labelgenoten Akron/Family. De naakte eenvoud van hun kleine liedjes werd op deze manier verder aangevuld met lichte en meestal twinkelende kleuren van (speelgoed)piano, fluit of klokkenspel. Het slepende van de nummers en het goed gedoseerde, vaak eerder bescheiden gebruik van deze typische orkestratie maakt dat het eindresultaat niet klinkt als speelse naïviteit. De nummers bestrijken eerder een kleine waaier aan sferen die zich in de ongemakkelijke sector bevinden, zoals bijvoorbeeld het beklijvend spookachtige 'They Marry', dat één van de meest aangeklede nummers van de cd is. Hiertegenover staat een naakte track als 'I've Been Watching You', waarbij L'au's stemkleur het sobere nog beter uit laat komen. Wanneer de strijkers bovengehaald worden mag 'Older' heerlijk romantisch wiegen en met de intrede van de elektrische gitaar en de gestapelde stemklanken wordt 'Boxer' bevreemdend, haast psychedelisch. Toch blijven de songs steevast domineren op de arrangementen, waardoor de cd in haar variatie ook homogeen blijft klinken, ook wanneer voor het afsluitende 'Study' een beroep gedaan wordt op bubbelende elektronica en enkele blazers. De verzorgde mix van het totaalgeluid en het gedoseerd aanwenden van de bijkomende klanken zorgen er voor dat (net als op de andere songs van de cd) de kerk op deze cd mooi in het midden gehouden wordt.
Natuurlijk zitten Mi en L'au mee op de vleugels van de folky wind die nu al enkele jaren door het popmuzieklandschap waait. Maar een integer en afgewerkt album als dit geeft hen met recht en rede een plaats in deze beweging.
Meer over Mi and L'au
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
