Barok, barokker, barokst: mocht deze trap van vergelijking bestaan, dan zou ze de perfecte beschrijving zijn van 'The Secret Migration', de nieuwste cd van Mercury Rev. Het lijkt erop dat dit Amerikaanse gezelschap op zijn zesde langspeler één hoofddoel nastreeft: het concept van de wall of sound nieuw leven inblazen. Met een groot arsenaal akoestische en elektronische instrumenten creëert de groep een rijke sound die op zichzelf beschouwd vrij indrukwekkend is, maar de repetitieve melodielijnen en de eenvoudige songstructuren vormen een fundering die doorgaans té zwak is om dit overweldigende geluid te torsen.
Openingsnummer 'Secret For a Song' kan als voorbeeld hiervan dienen. Na een korte, stille synthesizerintro barst het nummer open met verschillende feedbackende gitaren, een akoestische piano en een opvallend luid gemixte ritmesectie (drums en basgitaar). Zodra de leadvocals in de eerste strofe invallen, worden akoestische gitaar, tamboerijn en 'twinkelende' synthesizergeluidjes aan het klankbeeld toegevoegd, allemaal voorzien van een flinke dosis echo. In het refrein komt hier een elektrische gitaar met distortioneffect bij en wordt de leadzang verdubbeld. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, duiken in de laatste minuut van de song synthesizerstrijkers op. Deze manier van werken volgt Mercury Rev op de meeste nummers (o.a. op 'In the Wilderness', 'Vermillion', 'Across Yer Ocean' en 'Black Forest'): een sober begin wordt vaak gevolgd door een opeenstapeling van instrumenten in de refreinen. Niet de groep er een rommeltje van maakt: op een vreemde manier zit geen enkel instrument een ander in de weg. De songs zijn in géén geval kakofonieën, maar door deze overdaad aan klankkleuren dringt volgende vraag zich automatisch op: waar is dit allemaal goed voor? De leuze 'minder is meer' mag dan wel een torenhoog cliché zijn, er schuilt wel degelijk een kern van waarheid in. Mercury Rev bewijst dit overigens zélf op de twee laatste tracks van de cd, die opmerkelijk soberder gearrangeerd zijn. Zo wordt de ballad 'First-Time Mother's Joy (Flying)' gedragen door een mooie pianopartij en is het één van de weinige songs op de cd die echt kan overtuigen. Ook de korte afsluiter 'Down Poured the Heavens', waarop enkel stem, piano, een stille synthesizerdrone en vogelgefluit-effecten te horen zijn, is mooi en smaakvol, hoewel de melodie erg sterk lijkt op die van Bob Dylan's pianoballad 'Ring Them Bells'.
Veel verpakking, vrij weinig inhoud: Mercury Rev heeft op 'The Secret Migration' klaarblijkelijk last van een horror vacui, waardoor het moeilijk is om de plaat echt au sérieux te nemen. Er bestaat ongetwijfeld een breed publiek voor deze overladen en zeemzoete arrangementen, maar in vergelijking met de vorige cd, 'All is Dream' (2001), heeft de groep duidelijk muzikale concessies gedaan – en dat is jammer.
Meer over Mercury Rev
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
