Het verhaal van de Members of Marvelas gaat terug tot in 2002, toen de Gentse funkband Niezny en de Brugse mc's Ozi One en Meko D hun muzikale optelsom maakten. De uitkomst is vier jaar later te horen op de titelloze eerste cd. De toegankelijke en vlotte mengeling van funk en hiphop zal bij heel wat luisteraars het belletje van de Nederlandse band Urban Dance Squad doen rinkelen, niet verwonderlijk aangezien UDS-drummer Michel Schoots voor deze cd achter de knoppen plaatsnam.
Het artwork van het cd-boekje geeft het album een demo-achtig uitzicht, wat gelukkig niet van de muziek gezegd kan worden. 'Members of Marvelas' is een bij momenten aanstekelijk schijfje geworden, waarbij de twee basisingrediënten funk en hiphop mooi verweven worden. Toch zal menig luisteraar even moeten wennen aan de rapbijdrages van Ozi One en Meko D. Met een wat nasaal geluid klinken de beide rappers niet meteen als doorsnee mc's: goed voor de authenticiteit, maar ook wat storend voor de souplesse. Dit laatste geldt zeker ook voor de soms wat stroeve ritmiek met occasioneel onhandig geplaatste woordaccenten. Bovendien gebeurt het elkaar verbaal aanvullen en bijtreden wat makjes, waardoor de vocale flow al eens sputtert. Dit wil niet zeggen dat de twee zich niet boven het goede amateurniveau weten uittillen, maar meer drive van hun kant had deze cd naar een hoger niveau kunnen tillen. Achter de twee draait immers een aanstekelijke funkgroep die dankzij de gitaar en de keyboards (inclusief de funky, ongemanierde orgelklanken) bij momenten echt komt aanstomen. Vooral wanneer er steviger doorgetrokken wordt en keyboardspeler annex zanger Fulco Ottervanger zich roert, schiet de vlam in de pan. Zijn semi-geschreeuwde refreinen en 'Internal Observer', 'Foot on the Rock' en 'They Don't Know' trappen de Members of Marvelas de hyperkinetische wereld van de '60s psychedelica in. Hier toont Ottervanger zich als de motor die de band op de beste momenten mijlenver mee kan sleuren: zeker op het podium, maar wonderwel ook op cd.
Voor 'Coliseum' lijkt eerder bassist Joris Cool aan het stuur van de bus te zitten. Volledig vanuit de stevige basriff gestuurd, is dit nummer duidelijk schatplichtig aan Rage Against the Machine, waarbij de vol klinkende refreinen in staat moeten zijn om publieksmassa's aan het springen te krijgen. Wanneer de muzikanten in andere nummers een beetje gas terugnemen, komen ze met een track als 'Another One' in soulwateren terecht. Spijtig genoeg weet de muziek op deze momenten niet altijd te overtuigen. Net als veel funkgerelateerde groepen draait de muziek van Members of Marvelas immers op of om een doorlopende basisgroove of –riff. Ontdaan van de nodige drive en energie blijft er dan vaak weinig over dat blijft boeien. Dit maakt dat de groep voorlopig het best uit de verf komt wanneer de stevigere kaarten van de rock en de funk getrokken worden. Dit doen ze dan wel op een zodanige manier dat ze ook live met deze kaarten heel wat slagen moeten kunnen winnen.
Meer over Members of Marvelas
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
