De eerste 30 seconden van 'Basic Tribal Pattern' laten voor de luisteraar nog alle mogelijkheden open: een meditatieve new-age plaat, filmmuziek voor een spannende thriller, experimentele elektronica? Lang moet er echter niet getwijfeld worden over het precieze opzet van deze plaat. Al zeer snel vliegt Mekkanikka ervandoor met recht voor de raap, licht-psychedelische trance, een pad dat de groep niet meer zal verlaten voor de rest van deze cd.
Alle nummers zijn opgebouwd rond hetzelfde, steeds werkende concept: een stevige basis van een basdrum en een basinstrument dat een stuwend ritme produceert, een hihat-achtige klank die loepzuiver achter de tel speelt of een eveneens repetitief tegenritme ten beste geeft. Dit alles wordt dan nog eens vergezeld van een typische synthesizerklank die een uiterst eenvoudige melodie boven dit alles uitspeelt. Op zich is deze cd eerlijk en duidelijk. Dit is gebruiksmuziek om uit de bol te gaan of mee naar huis te rijden als je schrik hebt om in te dommelen achter het stuur, maar persoonlijke diepgang en verfijnde creativiteit zijn niet echt aan de orde. De hele cd wordt gedomineerd door steeds dezelfde klanken in telkens weer andere variaties en combinaties. Soms valt de baslijn weg, soms is er een stem die enkele boodschappen verkondigt, maar meestal blijft alles heel herkenbaar en weinig vernieuwend.
Het enige echte minpunt bij deze oprechte cd is de vraag waar dat "Basic Tribal Pattern" blijft. De onvoorbereide luisteraar zou al snel verwachten hier tenminste een uiterst minimalistische etnische invloed te mogen bespeuren, onterecht blijkbaar. De titel van de cd heeft vooral betrekking op de cd hoes en, met een beetje goede wil, op enkel intro's van nummers. Spijtig dat dit pad niet verder verkend is. Het zou misschien iets meer diepgang kunnen geven aan muziek.
Meer over Mekkanikka
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
