Vreemd. Dat is het meest passende woord om deze klassieker te omschrijven. Mekanik Kommando uit Nijmegen was een van de toonaangevende Nederlandse New-Wave bands uit de jaren tachtig. ‘Shadow of a Rose’ was hun voorlaatste lp en dateert uit 1986. Dit jaar besloot men het album op te frissen en opnieuw uit te brengen. Laat het duidelijk zijn dat deze plaat heel ver weg staat van de meeste huidige popmuziek. Dit houdt echter geen waardeoordeel in.
De muziek van Mekanik Kommando roept een zeer bevreemdend sfeertje op en kan tijdens de meeste nummers als rustgevend beschreven worden. Psychedelische jaren tachtig synthesizers en overeenkomstige effectjes worden gecombineerd met mandolines, violen en een hoop andere instrumenten die moeilijk te benoemen vallen. Deze jongens maken niet echt muziek om wild op te gaan springen, maar hun geluid past perfect bij een warm schuimbad met de nodige kaarsjes rond of voor de iets stouteren onder ons: bij het innemen van de nodige hallucinogenen. Soms valt er moeilijk een touw vast te knopen aan wat er allemaal in de nummers gebeurt, maar het blijft op z’n minst interessant. Het geheel van de in elkaar overlopende songs lijkt wel een rivier van geluiden en impressies die vloeiend van bron naar oorsprong stroomt, soms kabbelend maar op andere momenten met een groot verval.
Het eerste nummer ‘River of Singers’ wordt heel langzaam maar nauwgezet opgebouwd. Gaandeweg hoort men water spatten en worden een hele hoop andere vreemde effecten in de mix gegooid. Pas in het tweede nummer begint de zang, wat het geheel voor de meer traditionele muziekfan toch iets meer houvast geeft. De muziek blijft enorm kalm. Soms wordt door de percussie een soort van stuwend, Afrikaans ritme gecreëerd dat als een constante door een nummer klinkt, zonder het tempo echt op te drijven. ‘Where the Wolf Sleeps’ begint heel mooi met een onheilspellend gefluister, waarna de song in een soort van Arabisch sfeertje voortgezet wordt. Dit is één van de hoogtepunten. Pas in het vijfde nummer wordt het tempo een beetje opgedreven. De tekst wordt in dit nummer wel heel zweverig, wat een klein inzicht geeft in de toenmalig waarschijnlijk benevelde geesten van de artiesten.
Hoewel ‘Shadow of a Rose’ een heel merkwaardige, moeilijk te omschrijven plaat is en niet meteen iets is om op te zetten tijdens een dood moment, valt er toch enorm van te genieten. De nummers, die ondertussen al 25 jaar oud zijn, komen heel tijdloos over. Voor de liefhebbers van de betere hogere sferen muziek is dit zeker een aanrader.
