Kaarsen aan, banjo en vedel bij de hand: herfsttijd is een periode van intimiteit. Dat heeft Megafaun mooi begrepen. Dit trio uit Noord Carolina, getrokken door de broertjes Cook en buitenstaander Justin Vernon (Bon Iver) blinkt immers uit in lichte woestijnfolkpop die muzikale fijngevoeligheid nastreeft, maar experimentele excessen ook zeker niet uit de weg gaat. Tweede plaat 'Gather, Form & Fly' is daarom niet echt een eendagsvlieg te noemen.
Vrees niet voor een zoveelste country kampvuurproject. De lange baarden, slonzige kledij met geruite hemden en bijbehorende paarden heeft Megafaun alvast tegen, maar 'Gather, Form & Fly' reikt toch een heel stuk verder dan dit cliché. Wat aanvangt als een introverte americana-folkplaat waarin broze arrangementen met akoestische instrumenten en een nostalgische samenzang vooropstaan, wordt met een experimenteel en improviserend 'Impressions of the Past' resoluut doorbroken. Onconventionele geluiden worden uit instrumenten gehaald in een structuur die moeilijk in woorden te vatten is. Megafaun laat zich – zoals een goede elf betaamt – niet voor één gat vangen. Traditie omarmt vernieuwing. Een melancholische cowboysong met banjo en drie stemmen ('Worried Mind') leeft moeiteloos naast een door percussie gedreven gospeltrack met tegendraadse bluesaccenten die bol staat van de spanning. Luidruchtig uit de bocht gaan wordt aangemoedigd in dit nochtans sterk traditiegebonden kader. Dit plaatje vraagt dan ook om herhaaldelijke beluistering. Megafaun daagt uit, maar schopt niet tegen de schenen. Een ritmische spielerei met samples van waterdruppels in een nogal chaotische douche-canon 'Darkest Hour' of een begeleiding met lepels, potten en pannen in 'Columns': hier wordt niet enkel muziek gemaakt, maar ook letterlijk 'gespeeld'. Het is pas naar het einde toe van 'Gather, Form & Fly', wanneer experiment het volledig lijkt te winnen van traditionalisme, dat dit drietal echt in het rood durft te gaan. Geen idee wat een minuut industrieel gekraak en gepiep hiertussen plots komt doen, maar voor een IPod-generatie die enkel leeft op favoriete tracks, mag zo'n uitschuiver geen probleem vormen.
Op een nogal grillig karakter na heeft Megafaun weinig fantasievol of met elfjes te maken. Haal echter de laatste 'a' uit de bandnaam weg en het wordt al duidelijker waar de drie lange baarden voor gaan: op traditionele ingrediënten gebaseerde, 'andere' muziek die vooral bulkt van het spelplezier. Dan mag er al eens rommel achterblijven natuurlijk.
Meer over Megafaun
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
