Meanwhile, Back in Communist Russia... werd ooit als top gezien in een lijstje met slechtste bandnamen ooit, en omgekeerd evenredig spreekt hun muziek aan. Na hun debuutalbum 'Indian Ink' uit 2001 is 'My Elixir, My Poison' het langverwachte vervolg.
Ze worden wel eens omschreven als art rock, maar van snobisme is weinig te merken doorheen de nummers. Van duisternis en ingetogenheid des te meer: Vaak golven de incoherente monologen van zangeres Emily Gray als een duizelingwekkende stream of consciousness op langdradige conversaties tussen de overige drie bandleden met gitaren en drum. Met haar stem als constante sluimeren de dromerige melodieën rondom de monoloog, met af en toe wat verschil in volume ('Heliotrope'). De monologen zijn het hoofdthema, de rode draad doorheen 'My Elixir, My Poison', maar Meanwhile.. heeft meer in zijn mars: door inventief om te springen met samples (waaronder de belletjes in opener 'th5' die terugkomen in 'Holomovement') blijf je aandachtig naar de muziek luisteren. Als laat in het (korte) nummer nog eens van alle kanten nieuwe elementen lijken op te duiken (drum en stem) is het startschot helemaal gegeven.
Meanwhile.. blijkt een meester in sfeer. Door simpele melodieën en spelen met ritme en volume creëert de groep het gewenste kader en legt zo de rode loper voor de inhoud, die meestal ingevuld wordt door de gitzwarte stem en dito verhalen van Gray. 'My Elixir, My Poison' is dan ook géén plaat waarvan je opgewekt wordt..
Verrassend is dat Meanwhile.. ook steviger kan wezen. Op 'Chinese Lantern' slaat de stemming helemaal om na het traditioneel rustig openen. In pure rockstijl wordt het nummer met een krachtige, harde riff afgesloten. Waarna in 'Realization' hervallen wordt in het oude maar daarom niet minder gepaste stramien. 'Holomovement' doet door de synthesizerbeats, aangevuld met duister klinkende samples wat aan Nine Inch Nails denken, maar die illusie verdwijnt even snel weer. Het spelen met die computerbeats en bliepjes staat ook weer centraal in 'New Adventures', maar kan niet meer echt boeien. Lange afsluiter 'heatstroke' zorgt voor een krachtig einde met volumineus gedrum vooraf gegaan door de altijd obsessieve monologen van protagonist Emily Gray. Het soort cd waar je de hele nacht naar luistert.
Meer over Meanwhile, Back in Communist Russia...
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
