De beroemde Rainbow Studios in Oslo worden vaak in verband gebracht met producer Manfred Eicher en diens label ECM. Dit album staat echter volledig los van die Duitse platenmaatschappij, want het Britse Edition Records verzorgt deze uitgave. Toch sluit de klank heel nauw aan bij wat dikwijls uit ECM-hoek komt binnenvallen: een zacht, dikwijls zweverig geluid dat zowel in de donkere voicings van Taylor als in de zoekende sax van Brunborg en de wiegende drums van Strønen terug te vinden in. Over de kwaliteit zegt de parallel met ECM echter niets, behalve dan dat Meadow misschien niet het meest originele trio is dat men binnen Europa aantreft. De muzikanten pretenderen echter ook niet het wiel opnieuw te hebben uitgevonden. Ze musiceren gewoon alle drie vanuit een intellectuele intuïtie (als er al zoiets bestaat tenminste) en maken muziek die voor henzelf oprecht en emotioneel klinkt.
Natuurlijk zijn composities als 'Kirstis Tärer' niet echt verrassend meer en dergelijke nummers, waarin het trio expliciet gas terugneemt om van op een afstand te ontvluchten aan de wetten van tijd en ruimte, halen 'Blissful Ignorance' toch wat naar beneden. De hele plaat lang flirten de musici met de clichés van de zachtzinnige jazz waar ECM sedert de jaren '70 voor staat, maar wanneer het tempo helemaal in elkaar zakt, is de muziek helaas wat onderkoeld en nietszeggend. Gelukkig zijn dergelijke tracks sterk in de minderheid. Saxofonist Tore Brunburg, die zeven van de negen composities verzorgde, vertrekt telkens van melodieus erg gevarieerd materiaal en dat schept uiteraard ook mogelijkheden voor de improvisaties die aan het thema zijn verbonden. Wanneer Strønen en Taylor even later een korte gezamenlijke improvisatie verzorgen, of als Taylor met geheimzinnige akkoorden zijn 'Ritual' aankleurt, ontstaat toch genoeg variatie om dit album niet vervelend te laten klinken.
Toch zal wie niet tegen een zekere eentonigheid bestand is, hieraan bezwijken. Nochtans is 'Blissful Ignorance' een heel poëtische plaat die eenieders taal spreekt. Sentimentaliteit en stereotiepen worden niet altijd behendig uit de weg gegaan, maar dergelijke momenten zijn in de minderheid en breken niet met de gevoelsmatige stroom – een zoete ademtocht – die 'Blissful Ignorance' in zijn totaliteit is.
